Neriman Ozsoy Eczacıbaşı altyapısında voleybola başlayan Polonya ve Rusya’da meslek hayatının zirvesine ulaşan Kadın Voleybol Takımı’nın en onemli isimlerinden biri olan Neriman Ozsoy hem Olimpiyat elemesini hem de kariyerini Taraf’a anlattı. -Olimpiyatlardan başlayalım. Nasıl bir ortamdı. Sahadaki rahatlığımız Ankara’da oynamamızdan kaynaklanıyor aslında. Normalde bu eleme İstanbul’da oynanacaktı ama bizim ısrarlarımıza dayanamayan Federasyon başkanımız turnuvayı Ankara’ya aldı. Ankara seyircisinin de desteğiyle guzel bir eleme gecirdik. Diğer takımlar sahaya cıktıklarında seyircinin baskısını hissederek kendi oyunlarını tam olarak yansıtamadılar. Son macı sekiz bin kişinin onunde oynadık salon ağzına kadar doluydu. Gelen seyirciler de cok coşkuluydu, cok guzel bir turnuva gecti bizim icin. -Neden Ankara’da oynamak istediniz. İstanbul seyircisi salonu doldurmaz diye mi korktunuz? Belki salonlar dolardı ama bu kadar buyuk bir coşku olur muydu bilemiyorum. Ankara’da daha once oynanan turnuvalarda mesela Yıldız Kızlar Dunya Şampiyonası’nda cok guzel bir ortam vardı. Ankara seyircisi voleybol konusunda cok bilinclendi. Olumlu etkileri oluyor sahadaki oyuna, bu ortamı bizde yaşamak istedik. Bir de bu turnuva artık en onemli turnuvaydı, butun kozları kullanmak zorundaydık. Uğuruna inandığımız Ankara’da oynamak istedik. Rusya’yı yenmek artık olimpiyata gidiyoruz inancını pekiştirdi -İlk mactan son maca kadar gecen sureci de anlatır mısın? Kampa başladığımızda herkes cok yoğun bir sezondan cıkmıştı ve yorgundu. Herkes sakatlıklarıyla geldi kampa. Mesut ağabey ve Sibel abla sağ olsunlar bize cok buyuk katkı sağladılar. Herkes once kendine konsantre olsu once bireysel performans dedik. Sonra takım performansını duşunmeye başladık. Marco da bizi hem taktik hem de psikolojik olarak cok iyi hazırladı. Onun da yardımıyla cok rahat bir turnuva gecirdik. Ben daha zor bir turnuva olacağını duşunuyordum acıkcası, Ruslar gercek performanslarını sahaya yansıtamadılar. Pasorleri benim Rusya’da Krasnodar takımında pasorumdu ve sakattı, onu sahada ilk altı gorunce cok şaşırdım. Cok onemli starları buradaydı, Almanya macı kırılma noktasıydı ama bence Rusya’yı gecmek takım olarak artık Rusya’ya gidiyoruz inancını takıma yaydı. -Olimpiyatta olmak buyuk başarı ama orada ne yapabiliriz? Olimpiyata kalmak bizim icin buyuk bir hayaldi ama hayal bir hayal, gitmeye hak kazanmış olabiliriz ama orayı yaşayamadık. Orayı duşundukce kelimelerle anlatılmayacak kadar muhteşem bir duygu. Avrupa kıtasından Olimpiyata katılmak cok zor. Artık Turkiye’nin onu acıldı diye duşunuyorum. İnandığımız surece şansımız olabilir diye duşunuyorum ben. Her sporcu yuzde 100’unu sahaya yansıtması gerekecektir. Yuzde 50, yuzde 60’ıyla oynayan oyuncular bir araya geldiğinde bir şey olmayabilir ama takım ruhu cok onemli. Birbirimizin oyununa alıştık guzel bir enerjimiz var. -Londra 2012 logosunu dovme yaptıracağınız soyleniyor. Var mı boyle bir şey? Takım olarak dovme yaptırmaya karar aldık. Hayatta ilk kez Olimpiyata katılmak anlatılmaz bir mutluluk takım olarak bu mutluluğu vucudumuza kazıtacağız. -Senin dovmen var mı, yaptırmış mıydın daha once? Hayır yok ilk kez yaptıracağım. Ben hic dovme yaptırmayı duşunmemiştim. Buradan bazı şeyleri acıklamak istemiyorum ama beni koşeye sıkıştırdın. Acıkcası ben iğneden cok korkan biriyim. Ama yapacağız artık. -Senin başka korkularında var biliyorum. Mesela ucaktan hala korkuyor musun? Evet hala korkuyorum, tribulansa girmeye cok korkuyorum. Başka da bir şeyden de korkmuyorum. -2 sene yurtdışında oynadın. Ozledin mi Turkiye’yi? İnanılmaz ozledim. Benim ortamım ailem burada. Ailemin cok buyuk etkisi var tekrar Turkiye’ye donmemde. Ben Polonya’da inanılmaz bir sezon gecirdim. Son antrenmanıma 70 kişi geldi tezahuratlarla uğurladılar. Buradaki turnuvada da Polonyalı taraftarlar “Neri Neri” diye bağırıyorlardı. Bunlar benim icin cok onemli şeyler. Belki Polonya’da devam etsem ederdim. Orada oynamak cok farklı bir şey. Tum dunyada ben voleybol oynuyorum mu hissettiren nadir ulkelerden biri Polonya. Seyircisi cok bilincli. Rusya’ya gittikten sonra ucak yolculukları bir yerden bir yere giderken, duşunun bir tanesi Japonya sınırında deplasmanın. Cok buyuk zorlukları var, yaşam koşulları ağır. Ben bundan cekindiğim icin değil ama kendi ulkemde başarı yaşamak istiyorum artık. Turkiye bir cıkışta. Cok iyi antrenorler geldi. Yemekleri cok ozledim. Rus yemekleri Turkiye’nin yanına yaklaşamaz. Cok fazla mayonez kullanıyorlar alışamadığım bir yemek duzenleri var. -Polonya’dan ayrılmanın sebebi maddi sıkıntılar mıydı? Perugie’den ayrılırken Atom Trefl Sopot’a proje icin imza attım. O sezonu cok iyi gecirince sozleşmemi uzattılar. Beklediğim gibi olmadı. Hem Almanya hem Amerika Milli Takımından cok onemli isimleri aldılar. Almanya ve Rusya’dan onemli isimleri de aldılar takıma. Bunları alırken paralarını nasıl odeyeceklerini cok fazla duşunemediler herhalde. Her kulupte belli donemlerde sıkıntılar yaşanabilir ben Atom hakkında kotu bir şey soyleyemem hala kulubum derim. Avrupa’daki Neriman ismini onlar yarattı. Oradan ayrılma kararı aldığımda 8 kulup teklifte bulundu. Bunların arasından Krasnodar’ı sectim. Doğru secim yaptığımı duşunuyorum. -Turkiye’den teklif aldın mı? 2 takımdan teklif aldım ama acıklamayacağım. Dediğim gibi doğru karar verdim Rusya’ya giderek. -Peki Avrupa’da oynamak sana ne kazandırdı. Avrupa’da oynadığım donemde nasıl voleybol oynanır onu oğrendim. Rusya’da dunya starlarıyla birlikte her mac yuzde 100’unuzu sahaya nasıl yansıtmanız gerektiğini, uzun blokları nasıl gececeğimi oğrendim. Bunlar bana cok şey kattı. Bunları yaşadığım icin şanslıyım diye duşunuyorum. -Turkiye’de kalsaydın bugunku performansı yakalayabilecek miydin? Turkiye’de kalsaydım yuksek ihtimal yabancı bir oyuncunun arkasında oyuna sonradan giren macı kurtarmaya calışan ama daha maca ısınmadan belki iki hata yaptım diye tekrar dışarı alınan, buyuk isimler altında kucuk bir isim olacaktım ama ben kucuk bir isimle buyumeyi oğrendim. Bugun ben bu takıma katkı sağlıyorsam burada beni oynatan antrenorlerin emeği buyuk. Oyuncu, oynadığı zaman kendisine bir şeyler katıyor ve boyle voleybolunu geliştiriyor. Kendimin hic bilmediğim yonlerini keşfettim oynarken. -Eczacıbaşı’nda oynarken de Rusya’da kacıp gitmiştin. Hep boyle cesur kararlar mı alırsın? Bir karar verdiğimde arkasından yuruyorum. Cok duşunerek karar veriyorum, beni karar almaya iten şeyler oluyor. 18 yaşındaydım oraya giderken. Babam, Karpol ve menajer konuşuyorlar. Beni cağırdılar. Karpol babama soz verdi Rusya’da onun babası ben olacağım diye. Uralochka’da takım bir pansiyonda kalıyordu. Yan odamda da Karpol kalıyordu. Gercekten benim ikinci babam oldu. Onunla calışmak benim voleybolculuğumun donum noktasıydı. -Neden Rusya’dan geri donmuştun? Ayak bileğimden sakatlandım ama Turkiye Federasyonu o donem 22 yaş kuralı koydu. O kurala gore Turkiye’ye donmem gerekiyordu, ben de 5 ay sonra geri dondum. Senin kadar ben de smac vururum Ablam voleybolcuydu. Ben eve gelir 5 yıldız aldım derdim, ablam gelince bana tamam sen otur bak ablan geldi derlerdi. İkinci planda kalınca cok kızdım senin kadar smac ben de vururum dedim. Ablamın antrenmanına gittiğimde Doğan Hoca basketbola başlatmak istedi beni. Babam bayan basketbol macı izlerken sakatlanan oyuncuyu gorunce ‘basketbola değil voleybola” başlıyorsun dedi ve Eczacıbaşı’nda başladım. 1988 Bulgaristan doğumlu Milli voleybolcu Eczacıbaşı altyapısında yetişti. 2005 yılında 5 ay Rusya’nın Uralochka takımında forma giydikten sonra Eczacıbaşı’na gerdi dondu. 2006-2007 sezonunda Karşıyaka’da kiralık oynadı. 2007-2010 sezonunda bir kez daha Eczacıbaşı’na dondu. 2010 yılında İtalya’nın Perugia takımına oradan da Polonya’nın Atom takımına kiralandı. 2 sene bu takımın formasını giyen Neriman bu sezon Galatasaray forması ile Turkiye’de forma giyecek. Taraf Gazetesi/ Begum Doğanay Kaynak __________________