Hacere Hanım, Hindistan’da yetişen hanım velîlerdendir. İmÂm-ı RabbÂnî hazretlerinin neslindendir. Buyuk Âlim Ebu’l-Hayr FÂrûkî’nin hanımı olup, Şeyh Huseyin Efendinin kızıdır. 1867 (H.1284) senesinde doğdu. Babasından ilim oğrendi. Ev işlerinde cok mÂhirdi. Allahu teÂl ona olgun bir akıl ihsÂn etmişti. Cokca ibÂdet ederdi. Vakitlerini Allahu teÂlÂnın zikri ile gecirmekte olup, zamÂnının bir tÂnesi idi. Her gun Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem efendimize salÂtu selÂmları ihtiv eden delÂil-i hayrÂt ve daha başka ceşitli zikirleri, kocası Ebul-Hayr ile berÂber okurdu. Ramazan hÂricinde cok nÂfile oruc tutardı...


Ebu’l-Hayr hazretleri bir gun cocuklarına; “VÂlideniz yuksek makamlara kavuşmuştur. BÂtın halleri cok iyidir” buyurdu. Kadınları yetiştirme işi tamÂmen ona verilmişti. Vefatına kadar buna devam etti. Pakistan’ın Kuetta şehrinde 1935 (H.1354) senesinde buyuk bir zelzele oldu. Binlerce insan bu zelzelede şehîd oldu. Hacere HÂtun da şehîd olanlar arasında idi... Hacere Hanım, vefatından bir gun evvel hanımlara İmÂm-ı RabbÂnî hazretlerinin şu mektubunu okumuştu:


“Allahu teÂlÂya hamd ederiz. Onun Peygamberine sallallahu aleyhi ve sellem du ve selÂm ederiz. Oğlum! Sulûk konaklarını ve cezbe makÂmlarını gectikten sonra, anlaşıldı ki, seyr ve sulûkdan maksad, yanî tesavvuf yolculuğundan maksad, ihlÂs makÂmına varmaktır. İhlÂs makÂmına kavuşabilmek icin, enfusî ve ÂfÂkî mabûdlara tapınmakdan kurtulmak lÂzımdır. İhlÂs, İslÂmiyyetin uc kısmından birisidir. Cunku, İslÂmiyyet uc kısımdır: İlim, amel ve ihlÂs...



Alıntı


__________________