Fiedler (1961) tarafından geliştirilen bu model, liderin kişilik ozelliklerini one cıkaran etkileşimsel bir liderlik anlayışıdır. Model, liderin diğerlerini algılayış tarzını esas almaktadır.

Fiedler'in araştırmalarına gore, ceşitli liderler, birlikte calışmaktan hoşlandıkları ve hoşlanmadıkları kişileri tanımlama bakımından birbirinden farklılaşmaktadır. Bu iki grubu kişilik ozellikleri bakımından birbirine az cok benzer olarak algılayan liderler, 'zıtları benzer algılama' (ZAB) duzeyleri yuksek liderlerdir; bunlar, calışmaktan hoşlanmadıkları kişileri de olumlu bir şekilde tanımlayabilir ve kişi olarak beğenebilirler, dolayısıyla lider olarak herkesi memnun etmeye eğilimlidirler.

ZAB duzeyi duşuk olanlar ise, birlikte calışmak istemediği, iyi calışmayan grup uyelerini, kişi olarak da beğenmez, olumsuz ozelliklerle tanımlar. Herkese aynı muamelede bulunmaz. Bu iki lider tipinden ilki kişi eğilimli, ikincisi iş eğilimli lider tipidir.

Fiedler'e gore bu lider tipleri, lider-uye ilişkileri, işin yapısı ve ozellikleri, liderin statusu gibi uc koşula bağlı olarak etkili veya etkisiz olabilmektedirler. Liderin astlarıyla ilişkileri uyumluysa, işin yapısı belirginse, lider guclu bir konumdaysa, grupta liderlik icin ortam uygundur. Liderlik tipi ile ortamın uygunluğu arasında karmaşık bir ilişki vardır. Ortamın en cok ve en az uygun olduğu uc durumlarda işe yonelik lider, ara durumlarda ise kişiye yonelik lider daha başarılı olmaktadır.
__________________