Beren ve Tinuviel

Yapraklar uzun,cimenler yeşildi,
Ne hoştu şemsiyesi uzun goknarların
Ormanın acıklığında,golgede
Goz kırpıyordu ışığı yıldızların
Tinuviel dans ediyordu orada şimdi,
Gorunmeyen bir kavalın ezgisiyle
Yıldızların ışığı saclarında
Ve parıl parıl parlıyordu elbisesi sırtında

Beren buz gibi dağlardan geldi oraya,
Kaybolmuştu yaprakların altında gezinirken,
Kederli kederli dolaşıyordu bir başına
Elf nehri�nin akıp gittiği yerde
Baktığında goknar yapraklarının gerisinden
O altın cicekleri gordu şaşkınlıkla
Kızın pelerinini ve kollarını orten,
Ve sacları sanki adında bir golge

Tılsım iyi geldi,dağlarda gezinmeye
Mahkum edilen yorgun ayaklarına,
Atıldı hemen guclu ve cevik elleriyle
Parıldayan ay ışınlarını yakalamak icin
Cabucak kactı kız dans eden ayaklarıyla
Elf Yurdu�nun sık ormanlarının icine,
Ve onu bıraktı ki dinleyen,sessiz ormanda
Bir başına biraz daha gezinsin.

Ormanda sık sık duydu ucuşan sesini
Ihlamur yaprağı kadar hafif ayakların,
Duydu ormandaki oyuklarda gizli
Titreşerek taşan muziği yeraltından
Artık solmuş sarkıyordu desteleri goknarın,
Ve tek tek,fısıltıyla ah edip yere indi,
Salınan yaprakları kayının,
Kış basmıştı artık,soğuktu orman.


Vazgecmedi hic aramaktan,ta uzaklara gitti,
Yıllanmış yaprakların biriktiği yerlere,
Kah ay ışığı,kah yıldız ışığı ona rehberlik etti
Titreyerek gezdi durdu,ustunde donmuş gokyuzu.
Ayışığı vururdu kızın parlayan pelerinine
Sanki yuce ırak bir dağ başında dans eder gibi;
Yayılırdı ayaklarının dibinde
Titreşen bir pusun gumuşu.

Kış gecince kız dondu tekrar,
Bahar birden geliverdi şarkısıyla
Yukselen tarlakuşu,duşen yağmurlar
Ve eriyen suyun kopuruşu gibi.
Baktı ki elf cicekleri acıyor kızın ayakları altında,
Şifa bulunca yeniden,ne kadar
İstedi dertsiz cimlere basa basa
Onunla birlikte dans edip şarkı soylemeyi

Kactı kız yine,ama bu kez Beren yetişti hemen
Tinuviel ! Tinuviel ! diye.
Elfce ismiyle seslendi ona birden,
Ve bunu duyunca kız,kalakaldı oracıkta.
Bir an durdu Tinuviel , efsunlandı sesiyle,
Yetişip onu kollarına aldı Beren,
Kotu kader hukmetmişti bir kez Tinuviel�e
Parıldayarak yatarken oğlanın kollarında.

Saclarımın golgesinde
Gozlerine bakarken Beren, kızın
Aksini gordu goklerde
Donuk donuk titreyen urpertili yıldızların .
Tinuviel , elf guzeli,
Olumsuz kız , elf soylu bilge
Golgeli saclarının hapsine aldı onu
Ve gumuş parıltılı kollarının.

Onları upuzun bir yola surdu kader
Boz ve soğuk dağları aşan,
Demir saraylar ve karanlık kapılardan gectiler
Gece golgeli ormanlardan,şafaksız .
Ayıran Denizler geciyordu aralarından,
Yine de sonunda bir kez daha goruştuler,
Ve cekip gittiler cok onceleri bu zamandan,
Orman icinden şarkı soyleyerek,gamsız .
__________________