Orhan Gazi’nin Rumeli’yi ele gecirmek icin duzenlediği seferler sırasında, kardeşi Suleyman Paşa 40 askerle Bizanslılar’a ait Domuzhisar’ın uzerine yurur. Baskınla burasını ele gecirirler. Oteki hisarların da ele gecirilmesinden sonra, 40 kişilik oncu birlik geri donerler ve şimdi Yunanistan’ın topraklarında kalan Samona’da mola verirler. 40 cengaver burada gureşe tutuşurlar. Saatlerce suren gureşlerde, adlarının Ali ile Selim olduğu rivayet edilen iki kardeşin bir turlu yenişemedikleri gorulur. Daha sonra bir Hıdrellez gununde, Edirne yakınlarındaki Ahıkoy cayırında aynı cift yeniden gureşe tutuşurlar. Butun bir gun gureşmelerine rağmen yine yenişemeyen kardeş pehlivanlar, gece boyunca da mum ve fener ışığında mucadelelerini surdurmeye devam ederler. Ancak solukları kesilerek oldukları yerde can verirler.
Arkadaşları onları aynı yerdeki bir incir ağacının altına gomerek oradan ayrılırlar. Yıllar sonra ise aynı yere gittiklerinde iki pehlivanın mezarlarının bulunduğu yerde gur bir pınar gorurler. Bundan sonra halk orada yatanların anısına o yoreye, “KIRKPINAR” adını verirler. Yunanistan’ın Samona koyunun merası icindeki alan asıl KIRKPINAR cayırıdır. Balkan Savaşları ve Birinci Dunya Savaşı sonunda Kırkpınar Gureşleri Edirne ile Mustafapaşa yolu arasındaki “Virantekke” denilen yerde duzenlenmiştir. Cumhuriyet’ten sonra 1924 yılında ise gureşler Edirne’nin Sarayici mevkiinde yapılmaya başlanmıştır.
Kırkpınar Gureşleri 1928 yılına kadar ağaları tarafından duzenlenmiştir. Gureşlerdeki odulleri ve misafirlerin ağırlanmasını hep ağalar karşılamıştır. Ancak 1928 yılında ulkede meydana gelen ekonomik sıkıntılar nedeniyle ağalığa talip cıkmayınca, gureşlerin organize ve gelenleri ağırlama işi Kızılay ve Cocuk Esirgeme Kurumu tarafından ustlenilmiştir.1946 yılında ise Tarihi Kırkpınar Gureşleri Edirne Belediyesi’nce duzenlenmeye başlanmıştır. Bu yıl da zamanın Belediye Başkanı Tahsin ŞIPKA Kırkpınar Gureşleri’ni Belediye hizmetleri arasına almıştır.