Divan debiyatı, Turklerin, 13 ve 19’uncu yuzyıllar arasında Anadolu’da yarattıkları İslam kulturunun ortak ozeliklerini yansıtan, geniş olcude Arap ve Fars edebiyatının etkisini taşıyan yazılı edebiyat turudur. Ancak divan edebiyatı, Turklerin İslam dinini kabul ettikleri ilk donemlerden başlayarak Orta Asya ile

Azerbaycan’da ortaya cıkan ve aynı nitelikleri taşıyan divan edebiyatı ile karıştırılmamalıdır.

Divan edebiyatı tanımı tumuyle Anadolu'ya ozgudur.

Tarihsel surecte dindışı ve dini tasavvuf olmak uzere iki kolda gelişti.

Şiir ve

duzyazı alanındaki en eski ornekler 13. yuzyılda kalmıştır.

Divan edebiyatında başlangıcından beri şiir, duz yazıdan daha onde gitmiş ve daha gelişmiştir. Bunun belki de en onemli nedeni, şiirin sanatcının yaratıcılığını ortaya koymasına daha uygun olmasıdır. Divan şiiri, soz ve anlatım sanatlarını kullanarak, yeni manzumlar bularak okuyucusunu daha kolay etkiler. Duz yazı dalında ise ağır basan, one cıkan ozellik "oğretici" olmaktır. Bu nedenle anlam gozardı edilir ve belagat onem kazanır.

Divan edebiyatı yazarlarının beslendikleri kaynaklar, başta dinsel inanclar, yani İslami inanclar olmak uzere İslami ilimler, İslam tarihinin olayları, tasavvuf, Hint-İran kokenli soylenceler, peygamber kıssaları, evliya menkıbeleri, cağın bilimleri, gunluk olaylar, gelenek ve gorenekler, terimler, deyimler, atasozleri ile zenginleşen bir dildir.

Kaynak : Turkce Bilgi .

__________________