Sihriydi tutkuların. Şiir bitti!
Solunarak suzulen tılsımı kalmadı gonlun..
Şiir bitti! Kurudu esin cağlayanı umudun
Dindi suların tendeki cılgın uğultusu
Opuşlerden duşlerin filizleri yolundu
Kimse ağlamıyor ozlerken..
Şiir bitti! Ucukladı, dudakları sevginin
Bakışlar yapayalnız, yalnızlık cırılcıplak
Guluşler kuşsuz, kıvılcımsız
Can bitkin, dil tutsak..
Şiir bitti! Bulandı, yureğin ozgur sesi
Teslimiyet başıboş
Yiğitlik evcil
Onur sessizce koreldi gozevlerinde
Dişlerin arasında bilendi kufur: paslı, keskin
Oyuncu arsız, seyirci bezgin
Ne dovuş soylu ne seviş
Cığlığı duyulmuyor sevincin..
Şiir bitti! Sondu ictenliğin guven ateşi
Sevgilin zehrin kılabilir gizemli anıları
Dostun katilin olabilir
Nefret hırcın, şefkat uyuşuk, merak sinsi
Acının sırdaşı ayrılıklar uluorta kudurgan..
Şiir bitti! Tozlandı hanceresi sezginin
Susan da ikiyuzlu konuşan da
İhanetin sinmediği giz unutuldu
Yalan doruklarda cığırtkan
Şiir bitti! Bozuldu ışıktan buyusu duyguların
Korkunun da ucuzları turedi coşkunun da
Erdem sığlaşıp ozune yabancılaştı
Dal kuru, dalga uysal
Herkes, her şeyin sahtesine alışkın...
Şiir bitti! Soldu icli sesin beslediği tomurcuk
Alaycı calgıcılar dokuluyor şarkılardan
Huzun surgun, aşk yılışık..
Şiir bitti! Dindi ruzgÂrı tukenmez gucun
Ağıtlar yetim, turkuler oksuz
Zalim yaradana pervasız, mazlum olumune caresiz..
Şiir bitti! Soğudu tezcanlı yureğin yanardağı
Ne dovuşun kulhanı kaldı ne sevişmenin
Suskunluk kanıksandı, kabalık azgın
Ne Dadal'a sadık halk ne Karacaoğlan'a
Sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık..
Tek umut ki - yaşam bitti demeye varmıyor dilim -
O da cocukların sesleri..
İsyan edin
İsyan edin
İsyan edin!
__________________