Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de gecer,
Omr-i fani gibidir; gun de gecer, dem de gecer,
Ram karar eyliyemez hande-i hurrem de gecer,
Devr-i şadi de gecer, gussa-i matem de gecer,
Gece gunduz yok olur an-ı dem adem de gecer.

Bu tecelli-i hayat aşk ile buktu belimi,
Cağlıyan goz yaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?
İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?
Cevrilir dest-i kaderle bu şu'unun filimi,
Ney susar, mey dokulur, gulgule-i Cem de gecer.

İbret aldın okudunsa şu yaman dunyadan,
Nefsini kurtara gor masyad-ı mafihadan,
Niyyet-i hilkatı bu aşk-ı cihan aradan,
Onu yokdan, sonu yokdan bu kuru da'vadadan,
Utanır gayret-i gufranla cehennem de gecer.

Ne şeriat, ne tariykat, ne hakiykat, ne ture,
Suremez hukmunu bunlar yaşadıkca bu kure,
Cahilin korku kokan defterini Tanrı dure!
Ma'rifet mahkemesinde verilen hukme gore,
Cennet iflas eder, efsane-i Adem de gecer.

Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sozune,
Girmemiştir bu avalim, bu bedyi' gozune.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi ozune.
Pir olur sakiy-i gul cehre bakılmaz yuzune,
Hak olur pir-i mungan, sohbet-i hemdem de gecer...
__________________