YÂd-ı hayal-i yar ile
Gulzara baktım, ağladım.
Andım şemim-i kÂkulun,
EzhÂra baktım, ağladım.

Kalbim esir-i aşk-ı yÂr,
Gonlum heva-yı bî-karar,
Eş kim misal-i cûybar,
ÂsÂra baktım, ağladım.

Hicran ile dil oldu hun,
Bahtım yaman, talih zebun,
İkbali gordum ser-nigun
İdbÂra baktım, ağladım.

Mustakbelim olmuş heba,
HÂlim bela-ender bela,
Mazideki bî-intiha,
A’sÂra baktım, ağladım.

Bir bî-kesim, bî-hÂnımÂn,
Şimdi bana dağlar mekÂn,
Feryadıma makes olan
KuhsÂra baktım, ağladım.

Kalb-i hazinim ye’s-pûş,
Hemrazım oldu hep vuhûş,
Karşımda pur cûş u hurûş
EnhÂra baktım, ağladım.

Firkatle ney feryad-zen,
Tanbur ise sevda-fugen,
Mızrab-ı gamdan inleyen
Evtara baktım, ağladım.

Sen nerdesin ey nazlı yÂr,
Sinemde aşkın payidar,
Kalbimde senden yadigÂr
Esrara baktım, ağladım.

İstanbul, Cukurceşme, 1317

Neyzen Tevfik
__________________