Uyanır seccadeler ustunde din,
Aklın endişeleri yayılır şehre,
İnsan kastle, guneş vakitle temas eder
Taşa, toprağa..herşeye! ..

Serinlik bir ihtiyardır ki şehrin ustunde
Gerinir sabahla beraber;
Kurtarır gecenin karanlığından
İnsanı, hayata davet eder.

Şarkın cekilen perdeleri icinden
Uzanır devamın eli zamana,
Korkusu, duşuncesi, endişesi..insanın
Toplanır sığar bir ana.

Acılan kapılardan fırlar dışarı
Gunluk meselesi insanlığın;
Cırpınan bir endişe halinde carpar
Duşen başların icinde yarın! ..

Celal Sılay
__________________