Nereye gitsem karşıma cıkıyor ansızın
O temmuzlar, gozlerine benzeyen bir kızın

O temmuzlardı karanlığı sevdiren bana
Parlarken uzaklarda ışığı bir yıldızın

Otlarla, boceklerle uyuduğum gunlerdi
Simgesiydim sonsuz bozkırlarda yalnızlığın

Şimdi unuttum butun adları ve yuzleri
Yureğimde yangınları kaldı temmuzların

Solumak, bir daha solumak o temmuzları
Guzelliğine vararak cok eski yazların
__________________