Emel'e
"Ben babamın yuvarladığı
cığın altında kaldım."

Colak mırıltılarla dovmelenen cocuk
her gun her gece eğer adasında,
Gozu ağzı elinden alınmış, yosunlar
sarmış bedenini cığlıklarken bunu
su icinde...

Karada, hancer suratlı abinin ruzgarında
ucar adımları.
Gecmiş ilmeğinde saklıdır arzusu
İcinden karanlık, tekrar ve ilenc
sızdıran hayret taşında.
Soruyor hatırasında, "sırtımda ve
sırtında gezinen bu urperti kim,
bir damla sut yerine bu ağu kim?"
ay gozuyle bakmayan kavruk akıllara
-boy atmış da salgıları,
cucelmiş sezgileri-
bir yanılgı rehavetinde debelenenlere...

Ey, yuzleri
bir babakuş golgesine
cakılmış olanlar,
Uzgun adım, ileri marş!
__________________