Yerin derinliklerinden geldiler, ellerinde
susmak bilmeyen bir yer altı guneşiyle, ne kadar
diplere bastırılsa o kadar boğulmak bilmez yankısıyla
yureklerinin.

Ağır ağır geldiler, karanlık sarnıclardan sıza sıza,
sağır kuplerde birike birike, yararak kaslarının icine
yuvarlanmış sızıları ve ciğerlerinde yer etmiş
ışıksız lekeleri.

Geldiler bir buyuk sesin harfleriyle ağızları dopdolu,
suskun camuru kuremek icin kentin golgeli
sokaklarından, sıyırıp almak icin yıllardır gokyuzune
birikmiş pası, ovmak icin isli alnını sabahın.

Anıt bildiler sıradan ve gosterişsiz bir gunu, diyecek
sozleri varsa anıt bildiler, akacak bir yatağı varsa
ırmaklarının ve atacak kopruleri varsa anıt bildiler,
toplandılar o anıtın cevresine.

Sonra her gun geldiler, artarak geldiler, kadınları
cocukları ve alkışlarıyla, yoğurt mayalar gibi geldiler,
pişkin ekmekleri bolup de paylaşır gibi, su gibi, ateş gibi.

Her gun yeni ağızlar eklendi ağızlarına, yeni
yollarla tanıştı ayakları, her gun yeni kabuklar catladı,
yeni kulaklar işitmeye başladı soylediklerini, bir kent
oldular sonunda

ve adını değiştirdiler ulkenin.
__________________