Uc el yamanmıştı geceye sivri
Korkunun otesinde ateş yakmıştı cocuk
Kimse bir şey diyemedi

Once bir yerinden başladı
Kocaman kara kırmızı mor
Kımıldadı deli taşlar, denizler bitti

Cıldırıyordu yağmursuz toprak
Kaynadı ağaclar kuşlar bulutlar
Doğa yarattıklarını yedi

Sustu insansız dağ taş yorgun
Delinmiş goklerde yıldızlar yerlerine donuyorlardı
İşte bu upuzun sersemlikte
Catladı bir kucuk taşın sabrı
Daha kucuk bir bocek cıktı gune
Yaşamı mujdeledi
Utandı once o korkusuz kara kırmızı mor
Boşluklara cakılı ışıklar
Doğacak cocuklara sevindi
Acıldı hemen koca gokler
İnatcı bir son bitiyordu
Tum yağmurlar indi

Uc el yamanmıştı geceye sivri
Ateş yakmıştı cocuk geceye
Kimse bir şey diyemedi

Şimdi yine donduk geldik
Atomlarla
Bu bitmeyen son
Nagazakide kırmızı elbiseli cocuk
Okşarken parlak duğmelerini
Bir anda yamandı goklere
O kucucuk guzel elleri

Ve işte goruyorsunuz
Kimse bir şey diyemedi.


Muştak Erenus
__________________