Halkın dînî duygularını istismÂr edenler yuzunden, “imam, cemaat, hizmet” gibi bircok İslÂmî mefhum, bugun bir îtibar kaybıyla karşı karşıya bulunmaktadır. HÂlbuki bu kelimeler değil, onların gonullerdeki nezÂhetini kirletenler sucludur.
Nasıl ki nÂdide bir mucevhere sıcrayan camur, onun kıymet ve sÂfiyetini gideremezse, mÂneviyÂtı dunyevî emellerine Âlet edenlerden dolayı, İslÂmî tefekkurun yapı taşları mevkiinde bulunan kelime ve mefhumların îtibÂrına halel getirilemez.

Mesel aslî mÂnÂsıyla “imam” kelimesi; başta peygamberlerin, sonra da onların izinden giderek, toplumlara hÂliyle, kāliyle, davranışlarıyla dÂim hakkı, hayrı ve hidÂyet yolunu gostereren, onlara istikÂmet veren onderlerin vasfını ifade eder.

Nitekim CenÂb-ı Hak da:

“…Bizi takv sahiplerine imam/onder kıl.” (el-FurkÂn, 74) Âyet-i kerîmesiyle, bizlere hem takv ehli olmamızı, hem de takvÂda imam olacak/onculuk edecek bir İslÂm şahsiyeti sergilememizi telkin buyurmaktadır.

Kaynak: www.osmannuritopbas.com
İslam ve İhsan