Peygamber Efendimiz ’in komşu hakkı husûsunda tavsiyeleri nelerdir?Hazret-i Peygamber komşu hakkına cok îtin gosterilmesini arzu ederlerdi. Nitekim bir hadîs-i şerîflerinde:
“CebrÂîl bana komşuya iyilik etmeyi o kadar cok tavsiye etti ki, neredeyse komşuyu komşuya mîrascı kılacak zannettim.” buyurmuşlardır. (BuhÂrî, Edeb, 28; Muslim, Birr, 140-141)
Diğer bir hadîs-i şerîfte de:
“KÂfir olan bir komşunun bir hakkı vardır. Musluman komşunun iki hakkı vardır. Musluman ve akrab olan komşunun uc hakkı vardır.” buyurmuşlardır. (İbn-i Hacer, Fethu ’l-BÂrî, X, 456; Suyûtî, el-CÂmî, I, 146/3656)
Komşunun penceresine bakmamak, yemek kokusu ile ona eziyet etmemek, onun hoşlanmayacağı bir davranışta bulunmamak, komşu haklarındandır.
SahÂbenin fakirlerinden olan Ebû Zer el-GıfÂrî (r.a.) şoyle anlatır:
“Hazret-i Peygamber bana, yemek pişireceğim zaman suyunu fazla koymamı, ondan komşuma infÂk etmemi emir buyurdular...” (İbn-i MÂce, Et ’ıme, 58)
HÂlbuki Ebû Zer (r.a.) sahÂbenin fakirlerindendi. Elinde kifÂyet miktarından fazla erzağı olmadığı icin yemeğine ancak bir miktar su ilÂve edebilirdi. Hadîs-i şerîften anlaşıldığına gore, komşu hakkını îfÂya, yokluk dahî mÂzeret teşkil etmemektedir.
KOMŞULUK HAKKI İLE İLGİLİ HİKÂYE İbn-i Omer ’in (r.a.) anlattığı şu hÂdise de, ashÂbın komşu hakkına riÂyet husûsunda ne denli titiz olduklarına guzel bir numûnedir:
Resûlullah ’ın ashÂbından bir zÂta bir koyun kellesi hediye edilmişti. O sahÂbî:
“–FilÂn kardeşim ve Âilesi buna bizden daha muhtactır!” dedi ve kelleyi ona gonderdi. Aynı duşunceyle biri diğerine gondermek sûretiyle kelle tam yedi hÂne dolaştı ve nihÂyet ilk hediye edilen sahÂbîye geri dondu. Bunun uzerine şu Âyet-i kerîme nÂzil oldu:
“Daha onceden Medîne ’yi yurt edinmiş ve gonullerine îmÂnı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine hicret edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden dolayı iclerinde bir rahatsızlık hissetmezler. Kendileri ihtiyac icinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir.” (el-Haşr, 9) (HÂkim, II, 526/3799)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Rahmet Peygamberi, Erkam Yayınları


İslam ve İhsan