AbbÂsî halîfelerinden Harun Reşid ve meclislerinde bulunan bir şair arasında gecen ibretlik bir hadise ve almamız gereken dersler...AbbÂsî halîfelerinden Harun Reşid, meclisini suslemiş ve tantanalı bir eğlenceye hazırlamıştı. Bircok yemek yaptırmış ve şair Ebu ’l-AtÂhiye ’ye de haber gondermişti. Ebu ’l-AtÂhiye gelince;
“–Haydi ey şair! Biz nasıl bir hÂldeyiz, dunyanın hangi nimetleri icindeyiz şiirle soyle bakalım.” dedi.
Ebu ’l-AtÂhiye, tercumesi şoyle olan bir manzum cevap verdi:
“Şu sarayların zirvesinde, nimetler icinde sağ sÂlim yaşa bakalım!
Canın ne isterse, hizmetciler ve cÂriyeler koşarak getirmekte…
Ama ruhlar cırpınıp goğus kafesinden kacmak isteyince; işte o zaman kesinlikle bileceksin ki sen bir aldanış icindesin.”
Halîfe, hic beklemediği bu sozler uzerine duygulandı ve ağlamaya başladı.
Veziri şoyle dedi:
“–Emir seni buraya ferahlamak icin cağırdı, sen onu kedere boğdun.”
Halîfe dedi ki:
“–Bırak şairi. O, bizim kor olduğumuzu fark etti ve bu korluğumuzun daha da artmasını istemediği icin îkāz etti.” (İbnu ’l-Esîr, el-BidÂye ve ’n-NihÂye, XIV, 38)
Nitekim denilmiştir ki:
“İnsanlar uykudadır. Olduklerinde uyanırlar!..” (Keşfu ’l-HafÂ, II, 312)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Yuzakı Dergisi, Yıl: 2020 Ay: Ağustos, Sayı: 186
İslam ve İhsan
PEYGAMBER EFENDİMİZ'İN DUNYA VE AHİRET HAYATINA BAKIŞI