Fransız İhtilali, Sanayi İnkîlabı gibi devrimlerden sonra materyalistleşen dunya, kapitalist duzenin hayata enjekte edilmesiyle birlikte hayatın merkezine maddeyi aldı ve maddeyi ilahlaştırdı. Peki boyle bir cağda Allah sevgisi nasıl yaşanabilir? Osman Nuri Topbaş Hocaefendi anlatıyor...Efendim, bu materyalist dunyada Allah sevgisini nasıl kazanabiliriz? Bu hususta neler soylemek istersiniz?
ONCELİKLE MATERYALİZM NEDİR ONUN UZERİNDE DURALIM... Oncelikle materyalizm nedir, onun uzerinde birkac cumle ile durmak isterim. Materyalizm, yani maddecilik, insanları, fertler arası munÂsebetlerde dÂim maddî menfaati on plÂnda tutmaya sevk eden ve her şeyin değerini yalnız maddî olarak olcmeye yonelten bir sistemdir. Bu sistemde fazilet, kalbî hassasiyet ve vicdÂna asl yer yoktur. İnsan, diğer insanların gozunde ancak maddî zenginliği olcusunde değerlidir. Bu yonuyle makbul bir hayat tarzı olmaktan cok, zavallılıktır; mÂnevî bir zillet ve zulmettir.
MATERYALİZM MADDEYİ İLAHLAŞTIRMAKTIR Gunumuzde televizyon, internet, moda ve reklamları korkunc bir vasıta olarak kullanan materyalizmi benimseyerek onun peşinde bir omur tuketmek, olmeden once toprağa gomulmek gibi bir ruh intiharıdır. Maddeyi bir nevî ilÂhlaştırıp onun zebûnu olarak nefes tuketenlere nasip olacak son hayat hatırası da bir iki mezarcının uzerine atacağı birkac kurek topraktan ibÂrettir.
VelhÂsıl maddeyi her şeyden ustun tutmak ve insanın rûhî yapısını gormezden gelmek, ancak derin bir basîret korluğunun ve firÂset eksikliğinin bir neticesidir.
ALLAH'IN MUHABBETİ MADDECİLİĞİN KARANLIĞINDA ARANMAZ AllÂh ’ın muhabbetine nÂil olmak, CenÂb-ı Hakk ’ın sevgisini kazanabilmek; maddeciliğin karanlıklarında kalarak îmansız ve Kur ’Ân ’sız bir sûrette Cehennem yolcusu olan saÂdet mahrumlarına değil; can gozlerini îman nûruyla surmeleyen sÂlih kullara nasîb olacaktır.
ALLAH SEVGİSİNİ PEYGAMBERİMİZDEN OĞRENECEĞİZ İlk ferdinden gunumuze kadar butun insanlık, -CenÂb-ı Hakk ’ın lûtfuyla- hicbir cağda peygamberlerin rehberliğinden mahrum bırakılmamış, îmansızlık bataklığına terk edilmemiştir. Dolayısıyla denilebilir ki CenÂb-ı Hak, kendi sevgisinin nasıl kazanılacağını her devirde peygamberleri vÂsıtasıyla kullarına bildirmiştir.
Bizler de şukrunu edÂdan Âciz olduğumuz bu buyuk lûtfa, Âhirzaman Nebîsi -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz vÂsıtasıyla, O ’nun kalbinden bizlere takdim edilen Kur ’Ân-ı Kerîm ile nÂil olduk.
İşte bu Son Peygamber, bizlere kÂinatın yaratılış gÂyesine dÂir sessiz beyanlarını dillendirmiş; butun mahlûkÂtın hÂl lisÂnıyla yaptıkları tesbih ve niyazları bildirmiş; insanlık haysiyetini kaybetmemiş olan sînelere muhabbet sultÂnı olmuştur. O SultÂn ’ın muhabbeti, ebedî saÂdet hazinelerinin anahtarı, Cennetʼe girebilmenin vizesi, ilÂhî huzûra rahmet ve mağfiret lûtuflarıyla kabûlun en buyuk vesîlesidir.
Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“Kim Rasûl ’e itaat ederse, AllÂh ’a itaat etmiş olur…” (en-NisÂ, 80)
“(Rasûlum!) De ki: Eğer AllÂh ’ı seviyorsanız Bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve gunahlarınızı bağışlasın. Allah son derece bağışlayıcı ve esirgeyicidir.” (Âl-i İmrÂn, 31)
ALLAH'A MUHABBETİN YOLU, PEYGAMBERİMİZE MUHABBETTEN GECER
Yani AllÂh ’a muhabbet deryÂsına goturecek olan yegÂne rahmet ve muhabbet pınarı, Hazret-i Peygamber -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ’dir. Oyle ki Hazret-i Peygamber -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’e muhabbet, AllÂh ’a muhabbet; O ’na itaat, AllÂh ’a itaat; O ’na isyan, AllÂh ’a isyan sadedindedir. Demek ki muʼmin, CenÂb-ı Hakk ’ın sevgisine nÂil olabilmek icin, Peygamber Efendimiz ’in nezih hayatını kendi hayatında tatbik etmeye gayret gostermeli ve O ’nu her şeyden daha cok sevmelidir.
ALLAH'IN KULUNU SEVDİĞİNİN İLK ALÂMETİ NEDİR? Zira unutulmamalıdır ki Allah TeÂl ’nın kulunu sevdiğinin ilk alÂmeti, kulun Hazret-i Peygamber ’e ittibÂsı, O ’nun gonul dokusundan nasîb alabilmesi, gerek inanc gerekse amel olarak Sunnet-i Seniyyeʼyi gucu nisbetinde yaşamaya calışmasıdır. AllÂh ’ı gercekten seven bir kul, Oʼnun Habîbiʼne tÂbî olur. Peygamber ’e tÂbî olan bir kulu da Allah TeÂl sever. Boyle bir cizgiden uzak kalanlar icin «Allah sevgisi» kuru bir iddia olmaktan başka bir mÂn taşımaz.
Bu meyanda, Peygamber Efendimiz ’in; “Kişi sevdiği ile beraberdir.” (BuhÂrî, Edeb, 96) hadîs-i şerîfini de iyi anlamak gerekir. Cunku bu beraberlik, dunya hayatında Efendimizʼle olan hÂl beraberliği, fiil beraberliği, hissiyat ve fikriyat beraberliğidir. Âhirette Peygamber Efendimizʼle ve sÂlih kullarla beraber olmak isteyen bir muʼmin, daha bu dunyada iken Efendimiz ’in guzel ahlÂkıyla ahlÂklanmalı, sÂlih muʼminlerin fazîlet dolu hÂlleriyle hÂllenmelidir.
"KULUMU SEVİNCE, ONUN AKLEDEN KALBİ VE KONUŞAN DİLİ OLURUM" Peygamber Efendimiz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- de ummetine, CenÂb-ı Hakk ’ın sevgisine nÂil olabilmek icin sahip olunması gereken hasletleri ve yapılması gereken fiilleri, Âdeta bir recete gibi hadîs-i şerîfleriyle bizlere bildirmiştir. Bizler yazımızın elverdiği olcude birkacını zikretmeye calışalım. Evvel şu hadîs-i kudsî ile başlayalım:
Peygamber Efendimiz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- CenÂb-ı Hakkʼın şoyle buyurduğunu bildiriyor:
“Kulum kendisine farz kıldığım şeylerden daha sevimli herhangi bir şeyle bana yakınlık kazanamaz. Kulum bana (farzlara ilÂveten işlediği) nÂfile ibadetlerle durmadan yaklaşır. Nihayet ben onu severim. Kulumu sevince de ben onun (Âdeta) işiten kulağı, goren gozu, tutan eli, yuruyen ayağı, akleden kalbi ve konuşan dili olurum. Benden her ne isterse, onu mutlak veririm. Bana sığınırsa, onu korurum.” (Bkz. BuhÂrî, Rikāk, 38; Ahmed, VI, 256; Heysemî, II, 248)
ALLAH-U TEÂL VE KULLARI ARASINDAKİ MUHABBETE DAİR HADİS-İ ŞERİFLER Diğer bÂzı hadîs-i şerîflerde de Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz şoyle buyuruyor:
“Allah, takv sahibi, gonul zengini ve kendisini ibadete vererek şan ve şohretten uzak duran, nefsinin ıslÂhı ile meşgul olan kulunu sever.” (Muslim, Zuhd, 11) “Dunyaya karşı zÂhid ol, ona rağbet gosterme ki Allah seni sevsin. İnsanların ellerinde bulunan şeylere karşı zÂhid ol, onları isteme ki insanlar da seni sevsin.” (İbn-i MÂce, Zuhd, 1) “Allah -celle celÂluhû- cok hayÂlı ve cok gizlidir. Bu nedenle hayÂyı ve ortunmeyi sever.” (Ebû DÂvûd, HammÂm, 1/4012) “Allah, bir toplulukla gece yolculuğuna cıkan ve o toplulukta bulunanlara uykunun en tatlı olduğu ve başlarını yere koyup uyudukları bir zamanda kalkıp AllÂh ’a yalvarıp yakaran ve AllÂh ’ın Âyetlerini okuyan kimseyi sever.”(NesÂî, ZekÂt, 75) “Allah, (bir şey) satarken, alırken, borcunu oderken ve borcunu alırken musÂmaha gosteren kulunu sever.”(İmÂm-ı MÂlik, Muvatta ’, Buyû, 46) “Allah TeÂlÂ, eskiden beri gelen kardeşliğe devam etmeyi sever.” (Deylemî, Musned, I, 154) “Allah -celle celÂluhû-, hamdi sever. Hamdi kendisi icin zikir, kulları icin de Âhiret azığı eylemiştir.” (Deylemî,Musned, I, 155) “Allah -celle celÂluhû-, ehlini gecindirmek icin calışıp kazanan mu ’min kulunu sever.” (Deylemî, Musned, I, 155) “Allah TeÂlÂ, ceşitli imtihanlara tÂbi tutulup da cok cok tevbe eden mu ’min kulunu sever.” (Ahmed, I, 80, 103; Deylemî, Musned, I, 156) “Allah TeÂlÂ, seksen yaşında gibi olgun davranan yirmi yaşındaki genci sever. Yirmi yaşındaymış gibi davranan altmış yaşındaki kimseye de buğzeder.” (Deylemî, Musned, I, 156) “Allah TeÂl guzel ahlÂkı sever.” (Deylemî, Musned, I, 156) “Allah -celle celÂluhû-, bir iş yaptığında sağlam ve guzel yapan kişiyi sever.” (Deylemî, Musned, I, 157) “Allah katında en sevgili kul, Âilesine en faydalı olan kimsedir.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 9) “Allah TeÂl comert ve ihsan sahibidir, comertliği sever ve yuksek ahlÂkı da sever.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 60) “Allah TeÂl tevbe eden genci sever.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 65) “Allah TeÂlÂ, gencliğini AllÂh ’ın tÂatinde geciren genci sever.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 65) “Allah TeÂl duÂda ısrÂr edenleri sever.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 65) “Allah TeÂlÂ, kulunu helÂl peşinde koşmaktan yorulmuş vaziyette gormeyi sever.” (Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, I, 65) Bu listeyi uzatmak mumkun…
CENAB-I HAKK'IN MUHABBETİNE NAİL OLMANIN YOLU; TAKVA VelhÂsıl hangi toplumda olursak olalım, bulunduğumuz yerdeki Musluman kardeşlerimizle gonul birlikteliği icerisinde, Peygamber Efendimiz'in guzel ahlÂkından ibÂret olan takv hayatını yaşayabildiğimiz nisbette CenÂb-ı Hakk ’ın muhabbetine nÂil oluruz. AllÂh ’ın sevgisi gonullerimizde yer etmeye başlar. RızÂsına muvÂfık hareket edildiği muddetce de bu yakınlık artar. AllÂh ’a guzel bir kulluk edebildiğimiz olcude de CenÂb-ı Hakk ’ın yardımı gelir ve bizi muhÂfaza eder.
Zira namazın her rekÂtında okuduğumuz:
اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَاِيَّاكَ نَسْتَع۪ينُ
“(Rabbimiz!) Ancak Sana kulluk ederiz ve yalnız Sen ’den yardım dileriz.” (el-FÂtiha, 5) Âyeti de bizlere bu rûhu telkin etmektedir.
Son soz olarak CenÂb-ı Hakk ’a şu hadîs-i şerîf ile iltic edelim:
“AllÂh ’ım, Sen ’den Senʼi sevmeyi, Senʼi seven kişiyi sevmeyi, Sen ’in sevgine ulaştıran (sÂlih) ameli isterim.”(Tirmizî, DeavÂt, 72)
Âmîn!..
Osman Nuri Topbaş / Genc Dergisi, Sayı:83
İslam ve İhsan