Ecel gelip cattığında en mahÂretli eller bile artık tutmaz olur. Bundan sonra insan icin ne ter dokme, ne yorulma, ne uşume, ne de uşenme vardır. Yani Allah yolunda ibÂdet, hizmet ve gayrete mÂnî olan butun beşerî mÂzeretler son bulur. LÂkin artık ibÂdet ve gayret vakti değil, ilÂhî hesaba cekilme zamanıdır.
Allah icin sÂlih amel işleme zamanı, dunya hayÂtıdır. O fırsat elden kactı mı bir daha geri donuşu yoktur.

Cuneyd-i BağdÂdî Hazretleri der ki:

“Dunyanın bir gunu, Âhiretin bin senesinden hayırlıdır. Cunku dunyanın bir gununde rızÂ-yı ilÂhîyi tahsil etme imkÂnı vardır. Âhirette ise dunyadaki gibi amel-i sÂlihler yapıp da kazanma imkÂnı yoktur. Orada sadece omrun hesabı vardır.”

Bu itibarla kÂmil mu ’minler, dunyayı Âhiretin tarlası bilip omurlerini hayırlı ameller işlemek icin ilÂhî bir muhlet kılındığının farkında olarak yaşarlar.

HZ. İLYAS'IN (as) UZUNTUSU

RivÂyete gore Hazret-i İlyas (as), olum meleği ile karşılaşınca biraz urperir. Bunun uzerine AzrÂil (as):

“–Sen bir peygambersin y İlyas, olumden mi korktun?” der.

Hazret-i İlyas şoyle cevap verir:

“–Hayır, olumden urkmedim. Ben hayÂtımın bitmiş olmasına uzuldum. Cunku hayÂtımı ibÂdetle, tebliğle geciriyordum. Kulluktan lezzet alıyordum. Fakat şimdi kabirde kıyÂmete kadar rehin kalacağım. Onun icin mahzun oldum.”

MUMİNLER NASIL YAŞAMALI?

ŞÃ‚ir, mu ’minin nasıl bir hayat yaşaması gerektiğini ne guzel hulÂsa eder:

Seni annen doğurup attığı gun dunyaya,
Ağlıyordun; butun Âlem guluyordu bir yanda.
Şimdi oyle bir omur sur ki, olurken gulesin;
Cağlasın gozyaşı hÂlinde cihÂn arkanda...

İşte muhim olan, sÂlih ameller ve hayır-hasenÂt ile gok kubbede hoş bir sad bırakarak omur defterini kapatabilmektir. Hakk ’ın dîvÂnına bu hÂlet-i rûhiye ile, boylesine musterih bir vicdan, selîm bir kalp ve yuz akıyla varabilmek, en buyuk saÂdettir.

"SON GULEN İYİ GULER"

Guzel Turkcemizde; “Son gulen iyi guler.” diye hikmetli bir soz vardır. Bunun mÂnÂsı, kişiye son nefesinde perdeler kaldırılıp gideceği makam gosterildiğindeki tebessumden daha guzel bir tebessumun olmadığıdır. Kulun bu cihandaki en guzel, en mÂnÂlı, en mes ’ut tebessumu, o andakidir.

CenÂb-ı Hak lutf u keremiyle cumlemizi son nefesinde yuzunu guldurduklerinden eylesin. Rabbimiz, bu hikmet ve ibretlerle nefislerimizi muhÂsebe edip hÂlimize ceki-duzen verebilmemizi, son nefesimizde ebedî vuslatı tadarak kıyÂmet gunune bir bayram sabahının huzur ve saÂdetiyle, korku ve huzunden ÂzÂde bir şekilde varabilmemizi nasip ve muyesser eylesin! Âmîn...

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hak Dostlarının Ornek Ahlakından 1, Erkam Yayınları, 2011
İslam ve İhsan