
Hadîs-i kudsîde buyrulur: “Bazı mu ’min kullarımı ancak zenginlik sağlam (bir musluman) eyler; onu fakir etsem, bu durum onu ifsÂd eder. Bazı mu ’min kullarımı da fakirlik sağlam tutar; ona rızkı bol versem bu durum onu ifsÂd eder. Bazı mu ’min kullarım, kullukta bir derece ister. Fakat Ben ucba girmesin, boylece kendini beğenmesi onu ifsÂd etmesin, diye bu isteğini ona vermem. Bazı mu ’min kullarımın îmÂnını ancak sıhhat sağlam tutar; onu hasta etsem bu durum onu ifsÂd eder… Ben kullarımın işlerini, kalplerine dair ilmimle tedbir ederim; Ben her şeyi bilen ve her şeyden haberdÂr olanım.” (Beyhakî, el-Esm ve ’s-Sıfat, s. 122)Kaynak: www.osmannuritopbas.com
İslam ve İhsan