Peygamberlerin sıfatları kac tanedir? İşte Peygamberlerin sıfatları ve anlamları...Peygamberlerin sıfatları deyince onlarda bulunması cÂiz olan sıfatlarla gerekli (vÂcip) ve zorunlu olan sıfatlar anlaşılır. Kur'Ân-ı Kerîm'in pek cok yerinde vurgulandığı gibi Peygamberler de insandır. Onlar da diğer insanlar gibi oturup kalkar, yiyip icerler, gezerler, evlenip coluk cocuk sahibi olurlar, hastalanır ve olurler; bu gibi ozelliklere, Peygamberler hakkında duşunulmesi cÂiz ozellikler denir.
İlÂhî emir ve yasaklarla yukumluluk konusunda Peygamberler de diğer insanlar gibidirler. Fakat onlar her hareketleriyle Allah'ın insanlar icin sectiği kulları ve elcileri, insanların kendilerine bakarak davranışlarına cekiduzen verdikleri birer ornek olduklarının bilinci icindedirler. Bu sebeple fakirken, sıkıntıdayken bile Allah'a şukrederler. Haset etmek, ici dışına uymamak gibi kotu huylardan hicbiri onlarda bulunmaz.
PEYGAMBERLERİN SIFATLARI VE ANLAMLARI Her Peygamberde insan olmanın da otesinde birtakım sıfatların bulunması gerekli ve zorunludur. Bunlara vÂcip sıfatlar denir. Bu sıfatlar şunlardır:
Sıdk: “Doğru olmak” demektir. Her Peygamber doğru sozlu ve durust bir insandır. Onlar asla yalan soylemezler. Eğer soyleyecek olsalardı kendilerine inanan halkın guven duygusunu kaybederlerdi. O zaman da Peygamber gondermekteki gaye ve hikmet gercekleşmemiş olurdu. Sıdkın zıddı olan yalan soylemek (kizb), Peygamberler hakkında duşunulemez. Butun Peygamberler Peygamberlikten once de sonra da yalan soylememişlerdir. Emanet: “Guvenilir olmak” demektir. Peygamberlerin hepsi emin ve guvenilir kişilerdir. Emanete asla hainlik etmezler. Bu konuda bir Âyette şoyle buyurulur: “Bir Peygamber icin emanete hıyanet yaraşmaz...” (Âl-i İmrÂn 3/161) Emanet sıfatının zıddı olan hıyanet, onlar hakkında duşunulmesi imkÂnsız olan bir sıfattır. İsmet: “Gunah işlememek, gunahtan korunmuş olmak” demektir. Peygamberler hayatlarının hicbir doneminde şirk ve kufur sayılan bir gunahı işlemedikleri gibi ozellikle Peygamberlikten sonra kasten gunah işlememişlerdir. İnsan olmaları sebebiyle gunah derecesinde olmayan birtakım ufak tefek hataları bulunabilir. Ancak onların bu hatası yuce Allah'ın kendilerini uyarmasıyla derhal duzeltilir. Peygamberlerin bu tip kucuk hatalarına “zelle” denilir. İsmetin karşıtı olan mÂsiyetten (gunah işlemek) Allah onları korumuştur. Peygamberler ornek ve onder kişiler oldukları icin, konumlarını zedeleyecek davranışlardan da uzaktırlar. FetÂnet: “Peygamberlerin akıllı, zeki ve uyanık olmaları” demektir. Bunun zıddı olan ahmaklık Peygamberlikle bağdaşmaz. Peygamberler zeki ve akıllı olmasalardı hitap ettikleri kişileri ikna edemezler, toplumsal donuşumu sağlayamazlardı. Tebliğ: “Peygamberlerin Allah'tan aldıkları buyrukları ve yasakları ummetlerine eksiksiz iletmeleri” Tebliğin karşıtı olan gizlemek (kitmÂn) Peygamberler hakkında duşunulemez. “Ey Peygamber, Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer yapmazsan Allah'ın elciliğini tebliğ etmemiş olursun.” (el-MÂide 5/67) meÂlindeki Âyet, bu sıfattan soz etmektedir. Kaynak: İslam İlmihali 1, TDV Yayınları
İslam ve İhsan