AllÂh TeÂlÂ, bizÂtihî vardır. Kayyûm ’dur. EsmÂ-yı ilÂhiyyeden olan Kayyûm, ezelden ebede kendi zÂtıyla kÂim, dÂim ve var olan, varlığında da hic kimseye ve hicbir şeye muhtac olmayan demektir. BilÂkis var olmak husûsunda her şey O ’na muhtactır.Kur ’Ân-ı Kerîm ’de:
“Ey insanlar! Hepiniz AllÂh ’a muhtacsınız! AllÂh ise, (her şeyden) mustağnîdir (hicbir şeye muhtac değil ve) ovulmeye lÂyık olandır.” (FÂtır, 15)
“Hic şuphesiz AllÂh, butun Âlemlerden mustağnîdir.” (el-Ankebût, 6) buyurulmaktadır.
Bu ilÂhî beyÂnların bir diğer mÂnÂsı, CenÂb-ı Hakk ’ın kendi varlığı icin hicbir başka muessire ihtiyacı olmadığını ifÂdedir. Bunun icindir ki ozlu bir şekilde «AllÂh zÂtı ile kÂimdir» denilir.
Eğer kul, CenÂb-ı Hakk ’ın zÂtının muktezÂsı olan bu sıfat-ı ilÂhiyyesini mudrik ve ona kÂmil mÂnÂda îmÂn hÂlinde olmazsa, AllÂh hakkındaki inancı eksik ve gecersiz olur. Cunku bu, her şeyin aslı ve yaratıcısı olan AllÂh TeÂl ’ya -mÂsivÂya Âid olan- hÂdis (sonradan olma) gibi bir sıfatın yakıştırılması mÂnÂsını taşır.
Oysa CenÂb-ı Hakk, mÂsivÂya Âid her turlu sıfattan berî ve munezzehtir. Ancak bu hususta kÂmil bir îmÂna eren gonuller de, «Kayyûm» ism-i şerîfini dillerinden duşurmezler ve bunun bereketiyle AllÂh ’tan başkasından kalbî rÂbıtalarını kesip AllÂh ’ta fÂnî ve bÂkî olurlar. YÂni kulun bu ism-i şerîften hazzı, AllÂh ’tan başkasından mustağnî olduğu nisbettedir.
ONUNLA DU EDİLİRSE ALLÂH İCABET EDER AshÂbdan bir kimse:
“Ey AllÂhım! Hamdlerim Sanadır, nimetleri veren Sen ’sin, Sen ’den başka ilÂh yoktur, Sen semÂvÂt ve arzın celÂl ve ikrÂm sahibi yaratıcısısın. Hayy ve Kayyûm ’sun. Y Rabb! Senin bu yuce isimlerini kendime şefaatci yaparak Sen ’den istiyorum!..” diyerek du etmişti.
Bunu RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- işitti ve yanındakilere:
“Bu kişinin neyi vesile kılarak du ettiğini biliyor musunuz?” diye sordu.
“AllÂh ve Rasûlu daha iyi bilir?” dediler.
Âlemlerin Efendisi şoyle buyurdu:
“Nefsimi kudret elinde tutan ZÂt ’a yemin ederim ki o, AllÂh ’a ism-i A ’zam ile du etti. O ism-i A ’zam ki, onunla du edilirse AllÂh icabet eder, onunla istenirse verir.” (Tirmizî, DeavÂt, 63)
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, İslam İman İbadet
İslam ve İhsan
Ayet ve Hadislerle Duanın Onemi Nedir?