CenÂb-ı Hak, İslÂm ’a giriş cumlesi olan kelime-i tevhîdi aynı zamanda ibadet olarak kabûl etmiştir ki kulları dÂim onunla meşgul olsunlar ve bol ecir kazansınlar.ZİKRİN EN FAZÎLETLİSİ Nitekim Rasûlullah -sallÂllahu aleyhi ve sellem- şoyle buyurmuşlardır:
“Zikrin en faziletlisi «لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ» (LÂ ilÂhe İllÂllah) tır.” (Tirmizî, DeavÂt 9/3383; İbn-i MÂce, Edeb, 55)
“DuÂnın hayırlısı istiğfar, ibÂdetin hayırlısı da Kelime-i Tevhîd ’dir.” (Ali el-Muttakî, I, 483/2112)
Bir gun Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem-:
“–ÎmÂnınızı tÂzeleyiniz!” buyurmuşlardı.
AshÂb-ı kirÂm hazretleri:
“–Ey AllÂh ’ın Rasûlu, îmÂnımızı nasıl tÂzeleyelim?” diye sordular. Rasûlullah -sallÂllahu aleyhi ve sellem-:
“–«لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ» (LÂ ilÂhe İllÂllah) sozunu cokca tekrarlayınız!” cevabını verdiler. (Ahmed, II, 359; HÂkim, IV, 285/7657)
Ebû TÂlib ’in kızı Ummu HÂnî c, Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem- ’e murÂcaat ederek:
“–YÂ RasûlÂllah! Ben ihtiyarladım ve zayıfladım. Bana oturduğum yerde yapabileceğim bir ibÂdet tavsiye edebilir misiniz?” diye sordu. Rasûlullah r de:
“–Yuz defa « سُبْحَانَ اللّٰهِ: SubhÂnellÂh»,[1] yuz defa « اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ : el-Hamdu lillÂh»[2], yuz defa « لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ»: LÂ ilÂhe illÂllah» de!” buyurdular. (İbn-i MÂce, Edeb, 56; Ahmed, VI, 344)
PEYGAMBER EFENDİMİZİN "LA İLÂHE İLLALLAH" ZİKRİNİ YAPMASI Zikirler icinde bilhassa Kelime-i Tevhîd ’in toplu olarak soylenmesinin husûsî bir kıymeti vardır. Nitekim sahÂbeden ŞeddÂd bin Evs t ’ın rivÂyet ettiği şu hadîs-i şerîfte bu husûsa işÃ‚ret buyrulmuştur:
Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem-, yanında bulunduğumuz bir sırada bize:
“–Aranızda yabancı biri var mı?” diye sordular. Burada “yabancı” sozuyle Ehl-i KitÂb ’ı kasdetmişlerdi. Biz de:
“–Hayır, yoktur y RasûlÂllah!” dedik.
Bunun uzerine Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem-, kapıların kapatılmasını emrederek şoyle buyurdular:
“–Ellerinizi kaldırın ve « لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ» deyin!”
Ellerimizi bir muddet kaldırıp « لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ» diyerek zikrettik. Akabinde Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem- ellerini indirip şoyle du ettiler:
«–AllÂh ’ım Sana hamd olsun! Rabb ’im, beni “bu cumle” ile gonderdin. Onu (soylemeyi ve gereğini yerine getirmeyi) bana emrettin. Buna karşılık bana Cennet ’i vaad ettin. Sen vaadinden asla donmezsin!»
Daha sonra Allah Rasûlu -sallÂllahu aleyhi ve sellem- ashÂbına şoyle buyurdular:
«–Mujdeler olsun size! Muhakkak ki Allah TeÂl sizi bağışladı».” (Ahmed, IV, 124)
Diğer bir hadîs-i şerîflerinde de şoyle buyurmuşlardır:
“«لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ», Allah katındaki yeri ve değeri pek buyuk olan bir kelimedir. Kim tam bir ihlÂs ve sadÂkat icinde onu soylerse, Allah onu Cennet ’e koyar. Kim de onu inanmadığı hÂlde sadece diliyle soylerse, canı ve malı korunur; lÂkin yarın AllÂh ’a kavuşunca, Allah onun hesÂbını gorur.” (Heysemî, I, 26)
ÎMAN NEDİR? Îman, dil ile ikrÂr, kalp ile tasdiktir. Dil ile ikrÂr olduğu hÂlde kalp ile tasdik olmaz, sadece zihinle tasdik seviyesinde kalıp davranışlara aksetmezse, hicbir kıymeti kalmaz. CenÂb-ı Hak, mÂnevî bilgileri sadece zihninde taşıyan kişileri, kitap yuklu merkeplere benzetmektedir.[3]
CenÂb-ı Hak, dil ile ikrÂr, kalp ile tasdikte bulunanların kalbî hayatlarının takv ile muzeyyen olduğunu bildirir. FÂtır Sûresi ’nde şoyle buyrulur:
“Allah ’tan, kulları icinde ancak ilim sahibi olanlar (lÂyıkıyla) korkarlar.” (FÂtır, 28)
HÂsılı kelime-i tevhîd, kalbe yansıdığı nisbette fayda verir. Nitekim Âhirette Peygamber Efendimiz ’in şefÂati sayesinde en fazla mes ’ûd olacak kimseler, buyuk bir ihlÂsla kalplerinden “لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ: LÂ ilÂhe illÂllah” diyenlerdir. (BuhÂrî, İlim, 33; RikÂk, 51)
ÎMANIN EN USTUN DERECESİ Ancak sadece kelime-i tevhîd ile yetinmek, tam bir kurtuluş icin kÂfî değildir. İslÂm ’a girdikten sonra îf edilmesi gereken bÂzı mukellefiyetler de vardır. Bunlar da kısaca, AllÂh ’ın emirlerine tÂbî olmak ve yasaklarından sakınmaktır. Rasûlullah r bunların bir kısmına şoyle işaret buyurmuşlardır:
“Îman, yetmiş veya altmış kusur şûbeden ibarettir. Bunların en ustunu «لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ» demek, en aşağısı da insana zarar veren şeyleri yoldan kaldırmaktır. HayÂ, yani utanma duygusuna sahip olmak da îmandan bir şûbedir.” (Muslim, ÎmÂn 58. Ayrıca bkz. BuhÂrî, ÎmÂn, 3; Ebû DÂvûd, Sunnet, 14)
Nitekim ashÂb-ı kirÂm da lÂfızda kalmayıp, tevhîd istikÂmetindeki amel-i sÂlihlerini muhabbetle ortaya koymuşlardır.
TÂbiînden Vehb bin Munebbih Hazretleri ’ne:
“–«لَآ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ», Cennet ’in anahtarı değil mi?” diye sorulduğunda:
“–Evet, oyledir, fakat her anahtarın mutlak dişleri vardır. Dişleri olan anahtarı getirirsen kapı sana acılır, yoksa acılmaz.” cevabını vermiştir. (BuhÂrî, CenÂiz, 1. Krş. Tirmizî, ÎmÂn, 17/2638)
KELİME-İ TEVHİD'İN ETKİLİ OLABİLMESİ İCİN... BÂyezîd-i BistÂmî Hazretleri ’ne:
“–«LÂ ilÂhe illÂllah» sozu Cennet ’in anahtarıdır.” denilmişti. Hazret şoyle buyurdu:
“–Doğru. Fakat şu bir gercektir ki dişleri olmayan anahtar kapıyı acmaz. Kelime-i tevhîd anahtarının dişleri ise şunlardır:
Yalan, gıybet gibi kotu sozlerden arınmış bir dil, Hîle ve hıyÂnetten arınmış bir kalp, Haram ve şupheli şeylerden temizlenmiş bir mide, (Gurur, kibir, gosteriş gibi) nefsÂnî arzulardan ve bid ’atlerden arındırılmış amel-i sÂlihler.”[4] Dipnotlar: [1]SubhÂnellÂh: CenÂb-ı Hakk ’ı butun noksan sıfatlardan tenzîh ederim. [2]el-Hamdu lillÂh: Butun hamdler, medihler ve ovguler Allah TeÂl ’ya mahsustur. [3]Bkz. el-Cuma, 5. [4]Abdulmecîd el-HÂnî, el-HadÂiku ’l-Verdiyye, Dımeşk 1996, s. 320.
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Din İslÂm, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan