...​
İcim de saklı duran , saklandığım bu şehirde ​
yaşamsal davranış bicimlerinden geriye buyumekten değil​
icimde ki sesi yitirmekten korkan​
bir ‘’ben’’ kaldım …​
Ne esrem var,ne otrem ..​
Ne beni durduran cezmim,​
Ne bana ben katan bir şeddem var ..​
Ne elimi tutan bir harf,​
Ne anlam katan bir harekem ..​
Kalakaldım sayfalar ortasında,​
Bir okuyan bekledim,​
Bir hıfzeden belki..​
Golgesini istedim bir dostun med gibi..​
SIZIM ELİF SIZISI...​
Rabbim ben artık seslerin ortasında sessizliği arayanlardanım​
Gorduklerimin yaşadıklarımın sancısını hissedemez oldum ​
Yalvarıyorum olumu unutmadan ellerimden tut​
alıntı​