Boş vereceksin bazen…

Uyurken yarın uyanacak mıyım kaygısı duymadan; kendini uykunun kollarına teslim edeceksin.

Bir parca kuru ekmekle, bir tas suyla dunyanın zengini olmanın, mutluluğunu yaşacaksın.

Nefes alırken; ciğerlerini yırtarcasına alacaksın ki yaşadığının farkına varacaksın.

Boş vereceksin bazen…

Yureğin kan ağlasa da kocaman bir gulumseme yakıştıracaksın ki yuzune mutluluğu utandıracaksın.

İşini, evini, telefonunu bilgisayarını randevu defterini atıp bir pantolon bir ceket atacaksın kendini sokağa…

Şoyle kır bayır dolaşıp, ozgurce gucun tukenene kadar arkana bakmadan koşacaksın…

Sonra usulca cimlere uzanıp, toprak ananın ninnisini işiteceksin huzurla

Boş vereceksin bazen…

Ağlamak istiyorsan gozyaşlarını akıtacaksın kim ne der kaygısı duymadan.

Bir dosta sarılırken; tum yureğinle kucaklayacaksın ki sevgini hissettirebileceksin.

Seveceksen; gozu kara dalacaksın sevdaya sonu ne olur tasası duymadan...

Boş vereceksin bazen...

Yarın ne olacak kaygısı duymadan yaşayacaksın delicesine…

Cunku yaşamak bir sevdadır; her cağda yeni ad konan...


aLıntı