Sıkı Tut Yureğini

Duşmek; bazen bir daha kalkamamaktır.

Bazende, daha iyi kalkmak toparlanmak, eskisinden daha diri olmamaktır ruh icin.Elbet beden duşecek toprağa tıpkı bir yaprak gibi.

Bir kıvılcım gibi soner bedenler.Elbet bedenler toprak olur.
Ya duşen yurekse ve ruhumuzsa ne olur?

Yaşamın pırıltılarında esir ettiğimiz sımsıkı tutamadığımız yureğim ne olur,ah yurekler ne olur?

Tutabilmek hayatı ve tutunabilmek biryerlere,birşeylerin ucunda olsa... Sımsıkı tut yureğini ki tutundum diyebildiğin birşeyin olsun. Her insanın en cok aşina olduğu kadar bir o kadar uzak olduğu menzil değilmidir yureğimiz ?

Ne kadar ara verirse versin insan. birşeye ara vermemeli yureğine onu hep sıkıca tutmalı ve tutunacak bir yer bir liman aradığında icinde bulmalı onu,
coşturmalı değil mi cağlayanları?
Actırmalı tum lalelezarları yureğinde.
Sıkı tut yureğini hem de sımkısı kacmasın .

Niye sıkılıyoruz ki ?
Neden hezeyanlar neden yureğimizde med-cezirler ?
Galiba tutamıyoruz/tutunamıyoruz, hic bitmiyor yurek fırtınasıda ondan.
Ne umitler saklıyorum icimde ve de son nefese kadar saklayacağım ben.

Umit o ki; hicbir cile ve zorluk ruhu yıpratmasın, yolundan alıkoymasın.

Bedenimiz elbet eskir, porsur. ya umitlerimiz hayallerimiz ve tabi ki sıkı sıkı sardığımız, sarıldığımız yureğimiz?

Sıkı tut yureğini;
Cık onunla cimenler uzerine.
Katıl sende hayallerindeki mavi turlara
Savaş Don-Kişotlar gibi yeldeğirmenleriyle
Dal seyrine sevgilinin gozlerinde maviyle tullenen enginlere...
Koş işte yureğinle tut ellerinden, yurut onu cocuklar gibi...
Seherlerle uyan, yalvar Allah''a en guzel esmalarla ve icten dualarla.
ilahi mesajlarla acılsın kalp barajların.
Potansiyele donuşsun icindeki tutkuların, arzuların...
Dostlarla ol,dost ol herkese ve herşeye. Sevgiliyle ve en sevgiliyle muhabbetler et. Yureğinin care-i yeganesine hem dem ol.
Mideni duşunduğun kadar onu da duşun, besle buyut en lahuti manalarla.

Yorgunluk ,dermansızlık belirir cok zaman.Duşunemez insan, farkedemez neyi kaybettiğini ve kaybederken neleri yitirdiğini...

Ruhu sıkı tutmalı ki, duşmesin!
Muhim olan o cunku...
Ve bir papatyanın duşen yaprakları sana ;
duştum,duşmedim der gibi :
Ben seni tutuyorum duşmeyesin diye, sonmez umitler dolduruyorum icine…
Porsumez sevincler, dipdiri hayallerle...

Nede olsa benim yureğimsin yine de sokup atamam seni!
Sıkıca tutarım duşurmem seni bir daha soz...
Biliyorsun ben sensiz asla yapamam.

Sımsıkı tut yureğini ki; duŞmesin !

Ve sımsıkı sar ki onu; fazla uşumesin...