Beş harfli kucuk bir kelime fakat anlamı o kadar buyuk ki... Kapsamı alanına girense bir o kadar az...
Oysa her insanın yaşam felsefesi olmalı sevgi... Sevgiyi vermek ne guzel...
Belki karşılığında size yatlar, katlar verilmiyor ama en buyuk hediye sevgi veriliyor.
Sevgiye karşılık sevgi... Ne kadar verirsek o kadar alırız, cunku sevgi vermekle buyur...
Hic bir zaman soylemekten sıkılmadığım ve hic bir zaman sıkılmayacağım bir terim...
Etrafımda ki insanlara bakıyorum da hepsinin yuzu asık ve mutsuz...
Bu yuzden surekli hayatı sucluyorlar. Kimi cok zengin ama yine de mutlu değil.
Kimi cok fakir ama ictiği bir bardak caydan bile keyif alıp mutlu oluyor.
Cunku şukrediyor, cunku seviyor...
Herkes bilinmez bir arayış icinde oysaki mucize değil, sevmek ve sevilmek...
Şimdi şoyle bir duşunelim:
Yaşadığımız zaman zarfında ne yapmalıyız. Bence, sevgiyi doya doya vermeliyiz.
Bunun karşılığında ne kadar mutlu olacağımızı goreceğiz.
Cunku gercek evimiz uc karışlık cukur. Bizimle gelecek olan ise yakasız bir gomlek ve amellerimiz...
Ne paramız, ne mallarımız, ne de sevdiklerimiz... Herkes yaptıkları ile tek başına kalacak.
Bahsettiğim sevgiyi sakın yanlış anlamayın... Karşılık beklemeden sunulan sevgiden bahsediyorum.
Menfaatsiz sevgiden... Yalansız ve riyasız sevgiden...
LEO BUSCAGLİA'nın kitabında da bahsettiği gibi yaşam felsefemiz sevmek olsun.
Sadece insanları değil, doğayı, tabiatı, hayvanları vs... Yani tum evreni sevmek...
Eğer kişi etrafındakileri severse aslında kendini sevmiş olur.
Eğer ki, kişi karşısındakilere saygı duyarsa aslında kendine saygı duymuş olur.
Nasıl ki aynaya yansıyan suret bizimse, ne ekersek karşılığında da onun hasadını almış oluruz.
Bir cocuğu sevindirmek zor olmasa gerek...
Bir yoksulu sevindirmek zor olmasa gerek...
Bir yaşlıyı sevindirmek zor olmasa gerek...
Tok, acın halinden anlamalı...
Zengin, fakirin halinden anlamalı...
Ebeveyni olan ise yetimin ve oksuzun halinden anlamalı...
Bunu da kendimizi onların yerine koyup anlamalıyız.Cunku ansızın cark tersine donebilir!..
Bu yuzden sevelim ve sevilelim...
Gun gelip de '' keşke'' diyebileceğimiz bir cumle olmasın aklımızda...
Dunu, yarını duşunmeden bugunu var olan anı yaşayalım. O zaman yaşam daha mutlu olacak.
Ve sevgiyi vermenin huzuru dolacak icimize...
Son olarak sizleri LERONE CARY'in guzel dizeleriyle baş başa bırakıyorum.
''Yeteri kadar sevmemiştim. Surekli meşguldum, hayat yanı başımdan bir yelkenli yarışı gibi sessiz ve hızlı gecip giderken, ben hayata hazırlanmakla meşguldum...''
Sevgiyle kalın... Hoşca kalın...