KADINLAR gittiklerinde arkalarında daha buyuk
boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gun cekip gittiklerinde, peşlerinde
"yetim-oksuz" kalan cok olur:
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun icindeki eski
duğmeler, ozenle
saklanmış kuculmuş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar,
yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu buker "sarıkız".
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz,
değerini kimse
anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz.
Hep boyle olur; bir kadın gittiğinde; ovguler,
uyarılar, yakınmalar,
dualar yetim kalır.
Kapı eşiğindeki "Dikkat et..." duyulmaz, annesi
gitmiştir "gec kalma"nın.
Kadınlar, arkalarında buyuk boşluklar bırakarak giderler.
Bir kadın gittiğinde pek cok kişi gitmiştir aslında.
Ve bir kadın
gittiğinde pek cok "yetim" bırakmıştır arkasında.
Bir kadın gittiğinde...
Bir kadın gittiğinde ne cok kişi gider aslında; bir
ağır işci, bir
temizlikci, bir bakıcı, bir bahcıvan,
bir muhasebeci...
Bir anne gider...
Bir dost...
Bir arkadaş...
Bir sevgili...
Ne cok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.