Bir gun, bir kozada kucuk bir delik acıldı ve bir adam bedenini bu kucucuk delikten cıkarmaya calışan kelebeği saatlerce seyretti. Sonra, kelebek sanki daha fazla ilerlemek istemiyormuş gibi durdu. Sanki,ilerleyebileceği kadar ilerlemişti ve artık daha fazla ilerleyemiyordu. Ve adam, kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline bir makas aldı ve kozayı keserek deliği buyuttu. Kelebek kolayca dışarı cıktı. Fakat bedeni kocaman ve kanatları kuru ve buruşuktu.Adam, kelebeği izlemeye devam etti, cunku zamanla kanatlarının buyuyup bedenini taşıyabilecek kadar genişleyebileceğini umut ediyordu. Fakat bu olmadı! Gercekte, kelebek omrunun geri kalanını o kocaman bedeni ve kuru, buruşuk kanatları ile etrafta surunerek gecirdi. Ucmayı hic başaramadı. Adamın bu aceleci iyiliği icinde anlayamadığı, bu kısıtlayıcı kozanın ve kelebeğin o kucucuk delikten dışarı cıkmak icin verdiği mucadelenin, kelebek icin gerekli olduğuydu, cunku bu, Tanrı'nın, yaşam sıvısının kelebeğin bedeninden kanatlarına doğru akmasını sağlamak icin bulduğu yoldu,boylece kelebek kozadan kurtulduğu anda ucmaya hazır olabilecekti.Bazen mucadeleler, hayatımızda tam olarak gerek duyduğumuz şeylerdir. Eğer Tanrı, hayatımıza hicbir engelle karsılaşmadan devam etmemize izin verseydi sakat kalırdık. Şimdi ve daha sonra olabileceğimiz kadar guclu olmazdık. Asla ucamazdık.

Guc istedim... Ve Tanrı, beni guclu yapmak icin karşıma zorluklar cıkardı.
Bilgelik istedim... Ve Tanrı bana cozmek icin sorunlar verdi.
Zenginlik istedim... Ve Tanrı calışmak icin bana beyin ve guclu kaslar verdi.
Cesaret istedim... Ve Tanrı ustesinden gelmem icin bana tehlike verdi.
Sevgi istedim... Ve Tanrı yardım etmem icin sorunlu insanlar verdi.
İyilik istedim... Ve Tanrı bana fırsatlar verdi.
İSTEDİĞİM HİCBİR ŞEYİ ELDE ETMEDİM… AMA İHTİYACIM OLAN HER ŞEYİ ELDE ETTİM…