Abim bu yıl universite kazandı ve İstanbul'da okuyacak. Benim de LGS sınavına 1 yıla yakın bir surem kaldı ve bu durum beni duşunduruyor. Ozellikle şu i3-9100F yuzunden derslerimden de geri kaldım, ailemle de aram acık bu ara; 4 kişilik ailenin 3 ferdi ile aram acıldı, kalan biri de benim zaten. Son zamanlar ihmalkarlıklarım olduğu icin. Her neyse derslerimi toparlıyorum. Yazılım muhendisliği, PC muhendisliği gibi mesleklere ilgim var cunku teknolojide R5 1600 alabiliyorken i3 9100F almam dışında cok bilgim var. 2 yıl once FPS nedir bilmeyen ben şimdi kendi Windows'umu kendim kurdum. Bu alandaki başarılarımla kariyer yaparsam buyuk başarılar elde edeceğimi duşunuyorum. Ama ailem oyle demiyor, kuzenime setupları masaustune atmayıp oyunları rastgele yerlere kurmaması gerektiğini ve ekipmanın onemini anlattığımda, "Bir şey olmaz, bir şey olmaz; ayarlara elleşme, sen karışma." diyor. Ve ona gore "cok boş işlerle" uğraşıyormuşum. İnsanların bilmedikleri ve aksini deneyimlemedikleri şeyleri gereksiz bulmalarına sinir oluyorum. Babam ise Selcuk Universitesi "tıp" bolumunu okumamın "bana en uygunu olacağını" soyluyor. Tabii babama da hak veriyorum, guzel bir bolum ve guzel bir universite olabilir. Ama, yazılımdaki bu kadar gelişimimi hice sayıp tıp okumak... Eniştem de aynı şekilde doktorluğun bana gideceğini ve tıp okumamın gerektiğini soyluyor. Babam benimle alakasız olan birşeyin nasıl yapılması veya nasıl olması gerektiğini bilmediğimde "SSD MeSSD, gereksiz şeyleri biliyorsun, bunu bilmiyorsun" diyor. Babam benim kişisel secimlerime hicbir zaman kendisi karar vermedi ve ozellikle eğitim ve meslek konusunda abimi ve beni ozgur tuttu sadece gerekli ve doğru tavsiyeler verdi. Ama işin icine yazılım, PC ve sanallık girince ne oluyor anlamıyorum. Dayım bilgisayar muhendisi ve hayatımdan memnun. Ailemdeki bu onyargıyı nasıl kırabilirim?