​

​
Ben
senden once olmek isterim. ​


​


​

Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın ustune korsun
icinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki icinde beni gorebilesin ​

​

​

​
vazgectim toprak olmaktan,
vazgectim cicek olmaktan
senin yanında kalabilmek icin.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de olunce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
kulumun icinde kulun
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...



​

Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız coplukte bile zerrelerimiz
yan yana duşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gun yabani bir cicek
bu toprak parcasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki cicek acacak :
biri sen
biri de ben. ​

​

​

​
Ben
daha olumu duşunmuyorum.
Ben daha bir cocuk doğuracağım
Hayat taşıyor icimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,cok, pek cok,
ama sen de beraber.
Ama olum de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben olunceye kadar da
Bu duzelir herhalde.
Hapisten cıkmak ihtimalin var mı bugunlerde?
İcimden bir şey :
belki diyor.

alıntı
​