Biliyordum...
Suskunluğuna oyle alışmış ki zemheri yureğim,
Sen soylemesen de,getirmesen de dile ve anlam
getiremesem de;buralara ait olmadığını kabullenebiliyorum...
Kimlere uzanıyordu ellerin?
Benimkilere dokunmama nedenine nasıl da uzaktı gozlerim...
Oysa tenim bir nefes uzağındaydı,
Sense sadece soluksuzluğunu verirdin bana...
Cayır cayır sana yanan ve bir o kadar susuz,
Bir o kadar ıssız,
Sana,varlığına,bana kattıklarına ve belki daha da fazla
aldıklarına rağmen hÂl masum bir bekleyiştir bu...
Ekmekle katık edecek kadar bile değildir umudum
Olsun da...doyurmasa da olur
Bir bak yeter...konuşmasan da olur
Karmakarışık,derbeder bir yerlerdeyim ben
Kendimi kaybettim,bulamıyorum...(Bulsana beni...)
Sonu gelmeyen bekleyişlerden,gecelerin bitimsizliğinden,
icimdeki sancıların canımı yakmasından
oyle yoruldum ki...
Ve sıkıldım...
Bunları tek başıma aşacak gucu kendimde bulamamak
cok koyuyor bana
Yokluğun vurdu zayıflığımın ortasındayken ben,
Yediremedim gururuma...dudaklarda sus kaldım
Yağmurlar yağdırdım gittiğin şehre,
Sen olmayınca...
gozlerde yaş kaldım...