Kekemelik bir akıcılık bozukluğudur. Bu konuşma bozukluğunda bireyde kısmi sozcuk tekrarları, işitilebilir ses uzatmaları ve bloklarla kişinin konuşmasındaki akıcılığın belirli sıklıkta ya da surede sekteye uğraması, akıcılığın bozulmasıdır (Guitar, 2006; ASHA, 1999).

Kekemeliği olan kişide kekemelik davranışları dışında bazı davranışlar da gorulebilmektedir. Bu davranışlar ikincil davranışlardır. Kişinin takılmalarıyla birlikte ortaya cıkan ve sıklıkla kişinin konuşmayı kolaylaştırmak ve Ukekemelikten kacınmak icin geliştirdikleri davranışlardır. Ancak asıl onemli olan kekemeliğin temel davranışlarıdır. Bunlar bireyin istemsiz olarak gercekleştirdiği uzatmalar, hece tekrarları ve bloklardır (Guitar, 2006).

Kekemelik ozellikle okul oncesi donemde yaygın olarak gorulen bir bozukluktur. Yaygınlıklarına bakıldığında okul oncesi donemde %5, sonrasında ise %1 oranları gecerli kabul edilmektedir. Kekemeliği olan cocukların %75-80’i kendiliğinden iyileşmektedir, buna spontan iyileşme de denilmektedir. Bu iyileşme gelişimsel kekemeliği olan cocuklarda, gelişim surecindeki değişiklere bağlı olarak ortaya cıkan kekemeliklerin surec icinde ortadan kaybolması şeklinde ortaya cıkmaktadır.

Kekemelik ve kekemelikle birlikte edinilen negatif tecrubeler kişinin hayatında onemli rol oynamaktadır. Coğu bozuklukta olduğu gibi kekemelikte de erken mudahale oldukca onemlidir. Bu sayede bireyin bu durumdan mumkun olduğunca az etkilenmesi sağlanabilir. Kekemeliği olan cocuklardan hangilerinde spontan iyileşme olacağını onceden kestirmek mumkun değildir. Bu nedenle kekemeliği olduğundan şuphelenilen cocukların bir dil ve konuşma terapisti tarafından değerlendirilmesi onemlidir. Uzmanın goruşune gore cocuk takip edilebilir, aile bilgilendirilir ve gerekirse terapilere başlanır.
Guitar, B. (2006). Stuttering: An integrated approach to its nature and treatment, Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.

[h=2]Ankara Konuşma Terapisti uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]