Eh, merhabalar herkese.
Gectiğimiz cuma gunu estetik ameliyatı oldum Kuran beye, olmadan once internette cok araştırma yapmıştım fakat ismini arama butonuna yazdığım zaman pek bir bilgi edinememiştim kendisi ve yaptığı işler hakkında. Hep buradaki ve diğer forumlardaki yorumlara baktığımda 'Bir arkadaşım yaptırdı guzel olmuş, dıdısının dıdısı yaptırdıydı mukemmel burnu var hala duşmedi..' gibisinden onbinlerce yorum okudum. Yani gereksiz bilgiler.
Hazır ameliyat olmuşken, burada da ameliyat olmak isteyenlere ve İsmail Kuran hakkında bilgi almak isteyen insanlara bir bilgilendirme vereyim dedim.
Şu an beşinci gunumdeyim. Bugune kadar başıma gelenleri tek tek yazacağım. Birinci haftam bitene kadar bilgilendirme vereceğim.
Birinci gun: En son ameliyatımı beş altı yaşındayken falan olmuştum o yuzden bildiğim bir şey yoktu, ne zaman iğne olacağım, ne zaman bayıltacaklar gibisinden. Bir kez damar yolun acıldıktan sonra tum serumlar, ilaclar, sarhoş edici ilaclar oradan veriliyormuş. Benim icin harika bir şeydi cunku iğne fobim vardır :'D
Her neyse ameliyathaneye alındım, ameliyattan once İsmail Bey geldi ziyaret etti, bana soylemek istediğin bir şey var mı diye. Oncelikle konusu acılmışken soyleyeyim, arkadaşlar burada İsmail bey biraz soğukkanlı yazmışsınız, bence hic değil. En azından ben samimiyetini hissettim, gayet guler yuzlu bir doktordu. Gecen sene gittiğimde konserler hakkında bile konuşmuştum kendisiyle. Her neyse. Ben de anlattım işte istediklerimi son kez. Sonra ameliyathaneye alındım, hemşire bak şimdi sarhoş gibi hissedeceksin dedi şırıngayı cıkardı, elime enjekte etti ben başladım kıkır kıkır gulmeye.. Bir şişe tekila icmiş gibi salağa bağladım. Sonra iceri aldılar. En son hatırladığım şey, ustume sıcak battaniye koymaları ve başımdaki doktorun kafasını sağa eğip 'İyi uykulaaar' diyip gulumsemesiydi.
Uyandığımda başımda yine doktor vardı, 'Bitti mi?' diye sordum ilk. O da 'Yok, sen uyu. Ameliyat başlamadı daha.' dedi. Ben 'Neeyh?' diye tepki verince guldu 'Burnuna dokun bi' dedi. Burnuma dokununca 'Heeh olmuşum' dedim. Ya, o anki mutluluk, o başarmışlık hissi, inanın cok guzel. Gecti, bitti diye duşunuyorsunuz. Sonra odaya alındım. Ailem karşıladı. Millet beni şiş bekliyor, ben gulerek acıııım diye annemlere bağırıyorum. Yuzumde hic şiş morluk olmadı, acı, sancı, sızı da hissetmedim. Corba icemezsin diye duşunen annem, iki saat sonra bana kola patates kızartması, su boreği getirdi, hepsini hapur hupur yedim ve hic dikişlerim de acımadı.
İşte, ilk gun boyle gecti. Diğer gunleri de birazdan yukleyeceğim.
Umarım işinize yarar, kafanızdaki soru işaretleri gider. Ve sorunuz varsa mutlaka yazın ki, cevaplayayım.