Arkadaşlar ilk defa boyle bir konu acıyorum ama cidden cok daraldım. Dun kedim Davutu kaybettim. Kollarımda oldu. O saatten beri icimde bir sıkıntı var. Hicbir şey yapasım gelmiyor. Sanki icime bir sıkıntı oturdu. Aklıma geldikce boğazım duğumleniyor, icimde ki o sıkıntılı his daha da buyuyor ve bu da beni boğuyormuş gibi hissediyorum. O anı aklımdan cıkaramıyorum. Kollarımda vefat etti. Her şey o kadar hızlı oldu ki ben ne olduğunu bile anlayamadım. Salak gibi hissediyorum kendimi. Keşke diyorum ya keşke fark edebilseydim. Kucucukken sokakta bulup almıştım evime. O kadar şirin bir şeydi ki anlatamam. Hayatımda gorduğum en şirin hayvan olabilir. Ama bugun o dunyalar tatlısı şirin hayvan kollarımda oldu ve bense hicbir şey yapamadım oylece izledim. Bu histen nasıl kurtulabilirim arkadaşlar? Bununla nasıl başa cıkabilirim? Duvarlar sanki ustume ustume geliyor.