Bu konuyu acmamın nedeni uzun zamandır aklımı kurcalayan bircok durumdur. Bulunduğumuz surecte evet doviz kurlarının hem yuksek oluşu, hem bizim dışa bağımlı bir devlet oluşumuz, elektronikten tutun neredeyse her urune yaşadığımız ve kazandığımızın cok ustunde meblağlar odemek.

1 ay calışıp asgari ucret kazanan biri hayalindeki sistemi dizmek icin neredeyse 5 ay ac susuz yaşamak durumunda. Ancak yurt dışında, orneğin Amerika'da, bunun birim olarak yarısına hayalinizin bile uzerinde bir bilgisayar belki de yanına bir vasıta alabilirsiniz. Bu durum beni gercekten cok yaralıyor.

Ne kadar urunler pahalı olsa da etrafta kendim ve benden daha genc jenerasyonun bunlara cok ilgili olduğu ama ulke ekonomisi gereği cok duşuk butceli sistemlere boyun eğmesi. Kaldı ki aynısını başka ulkede yapsa yine cok iyi bir sistem dizebilir kendi icin. Mesele sadece elektronik değil her şey bu şekilde.

Yaşam standardımız, refah seviyemiz cok duşuk ancak isteklerimiz cok daha iyisi cunku biz daha iyisini hak ediyoruz. Başka ulkede yaşayan bir insan 6-7 kat fazla mı calışıyor? Tabii ki hayır. Belki de daha az calışıyor ama elde ettikleri onu sıkıntıya sokmuyor.

Bugun bir video izledim. Bir YouTuber arkadaşlarına 5000 dolar veriyor ve Amazon'dan alışveriş yapmalarını istiyor. Adam belki de bazılarının hayalinde goreceği bir sistem topluyor uzerine de bir suru eşya alıyor parayı bitirmekte zorlanıyor. Bunu gordukten sonra kendi kendime; neden ben kendimi parcalayıp bu kadar calışıp, istediğimi elde etmek icin ulkenin ekonomisini de duşuneyim? Ben daha cok gencim. Benim hayat gayem bu olmamalı. Doviz bizi cok kotu etkiliyor. Eğer durumlar bu şekilde devam ederse fırsatını bulursam yurt dışına yerleşmek gibi bir amacım olacak. En azından parayı dert etmeyeceğim. Yakın gelecekte ulkemizin ekonomisinin kalkınacağını duşunmuyorum ancak oyle bir şey olursa da umarım cok uzun surmez.