En az 4 hafta boyunca ortalama 7-9 yaş civarında gorulen, cocuğun evden ya da evde bağlandığı kişiden ayrılmaya bağlı olarak gelişim duzeyine gore beklenenden fazla ve yineleyici olarak kaygı duyması şeklidir.
Cocuk bağlandığı kişileri yitireceğine ya da onların başına bir iş geleceğine inanır. Ayrılma korkusu nedeniyle okula ya da başka bir yere gitmek istemez.
Bu bozuklukta cocuk kendisi icin onemli işlevsellik alanlarında yani okulda, okul dışı arkadaş ilişkilerinde ve sosyal yaşantısında guclukler yaşar.
Bu bozukluğun oluşumunda ceşitli risk etmenleri vardır. Okulla ilgili yaşanan bazı olumsuzluklar, yeni kardeş doğumu, bir yakının olumu, cocuğun anne-babasından uzun sure ayrı kalması, anne-cocuk ilişkisinde karşılıklı bağımlılık, uzerinde durulan risklerdendir.
Bu korkular uygun ebeveyn tutumları ve okulun desteği ile ortadan kalkabilir.
Yapılan araştırmalar, genetik ozellikler ve kalıtımın yanı sıra, cevresel etkileşimlerin ve ebeveyn ozelliklerinin de bu bozuklukta belirleyici olduğunu saptamışlardır. Cocuk daha onceki gelişim donemlerinden gecişte sorunlar yaşamış ve başarısız olmuştur.
Ozellikle panik bozukluk tanısı alan annelerin cocuklarında ayrılma kaygısı toplumdaki cocuklara gore cok daha fazla orandadır. Ayrılma anksiyetesi olan cocukların birinci derece akrabalarında da bu bozukluğun gorulme riski yuksektir.
Bozukluğun gelişiminde onemli bir etken anne-cocuk ilişkisinin niteliğidir. Cocuğa aşırı duşkun, sorumluluk vermeyen, aşırı disiplin uygulayan, sınırlayan, ya da ihmal eden, ornek olmak yerine sadece ve surekli uyaran guven vermeyen, suclayıcı, fiziksel ya da ruhsal sorunları olan ebeveynler cocuğun gelişim aşamalarını sağlıklı bir şekilde atlatmasını engellerler ve bu cocuklar ileride uyum sorunları yaşarlar.
Cocuğun başta ebeveyni olmak uzere tum cevresi ile kurduğu ilişkide cocuğun mizac ozellikleri ile ebeveynlerin tutum ve davranışları onemli bir rol oynamaktadır.
Buradaki tedavi şekli cok yonlu bir tedavi şeklidir. Yani hem ebeveynlerin hem de cocuğu hedef alan yaklaşımlar kullanılır. Bu yaklaşımlar hem şiddetli vakalarda ilac tedavisi olabilir. Yapılan araştırmalar ilac tedavisi ve bilişsel-davranışcı terapilerin birlikte uygulandığı durumlarda %81 bir iyileşme tespit etmişlerdir.


[h=2]İstanbul Cocuk Psikolog uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]