Bir sempozyumda, Akbar Ahmed'e Amerikalılar soru soruyorlar. O da meseleyi, Hz. Muhammed Aleyhisselam'ı, Muslumanların nasıl bir aşk ve muhabbetle O'nu sevdiklerini, Danimarka'daki karikatur krizinin Muslumanları ne kadar rencide ettiğini anlatmaya calışıyor ve bu hissiyatı ifade edecek kelimeleri bulmakta buyuk sıkıntı cekiyordu.
Birden salonda oturanlardan bir Turk gencine gozu ilişti... "Bakın bunu ben size şimdi cok iyi anlatacak birisini gostereceğim." diyerek o gencimize, "Lutfen soyler misin Hz. Muhammed kelimesi senin icin neyi ifade eder?" diye bir soru sordu. Genc ağzını actı, sevgisini, saygısını ifade eden bir iki kelime soyledikten sonra konuşamaz oldu. Cunku boğazına sanki bir yumruk takılmıştı. Gozlerinden yağmur gibi gozyaşları akıyordu. Akbar Ahmed, "İşte Muslumanlar icin Hz. Muhammed budur. Bunu sizlerin anlaması cok zordur. Ama biliniz her bir Musluman icin Hz. Muhammed işte budur." dedi. O da kilitlenmişti. Salonda Amerikalılardan pek cok kişinin bu samimi manzara karşısında ağladıkları goruldu. Artık diller susmuş, gozyaşları konuşuyordu!..
Prof. Dr. Akbar Ahmed, daha once Pakistan'ın Londra buyukelcisi idi. Halen bircok televizyon kanalının ve meşhur gazetenin duşunce ve goruşlerine muracaat ettiği şohret sahibi bir zÂttır...
Dikkat edilirse burada hÂl dili cok muhim, yani sozlerle hicbir zaman anlatılamayacak şeyler samimi gozyaşları ile ihlasın ve sadakatin tavırlarımızın yansıması ile daha guzel anlatılabiliyor. Evet, Yunus Emre'mizin dediği gibi muhim olan "bir gonule girmektir".
Siz bir gonule butun sıcaklık ve samimiyetinizle aktığınız zaman, siz oraya tek başınıza girmiş olmuyorsunuz; bilakis bir ışık hÂlesi halinde sizin etrafınızdaki sizi ifade eden her şeyiniz de sizinle beraber gonullere taht kurup oturuyor. Artık insanlar sizin kulturunuzu ve ulkenizi yeniden keşfedercesine, yepyeni bir hazine ararcasına sizinle ilgili her şeye dikkat ediyorlar ve şoyle demeye başlıyorlar: "Burada da bir İslam kursusu acalım... Bize yeterli bir akademisyen bulun da biz İslÂmiyet'i bir Musluman'dan oğrenelim!.." Boylece sineler size acılıyor. Keşke, dil bilen kariyerli, yetişmiş binlerce insanlarımız olsa... Mesela Turkiye'ye gidenler, minarelerimizden gunde beş defa yukselen ezan seslerine meftun oluyorlar. Sonra da donup "Keşke bizim ulkemizde de boyle gunde beş defa Allah'ı hatırlatıcı ezanlar okunsa" diyorlar. Belki biz ulfet, unsiyet hatta gaflet sebebiyle bu guzelliklerimizi her zaman guzellik ve tazelikleriyle tam idrÂk edemiyoruz. Ama onlardan bunları duyunca, "Nelere sahipmişiz de hic farkında değilmişiz!.." diyoruz.