Cebrail (a.s.), Peygamber Efendimizin (a.s.m.) yanına geldi ve şoyle dedi:
– Ya Muhammed! Seni hak olarak gonderen Allah’a yemin olsun ki, bizler şoyle bir olaya şahit olduk. Onceki ummetler icinde bir kul vardı. Allahu Teala’ya bir adada beş yuz sene ibadet etti. Cenab-ı Hak, o adada onun icin tatlı bir su cıkardı, bir de nar ağacı yarattı.
Ağac her gece bir nar bitiriyordu; o da bu su ve nar ile gıdalanıyordu. Boylece ibadetine devam ediyordu. Bu kulun eceli yaklaşınca Allah’a ruhunu secde halinde alması icin dua etti. Allah da duasını kabul buyurdu.
Bizler yeryuzune inince ona uğruyorduk. Ruhu alındıktan sonra goğe yukseldiğimizde İlÂhî ilimde bu kulun kıyametteki halini şoyle bulduk. O, Aziz ve Celil olan Allah’ın huzurunda durdurulur. Allah meleklerine:
– Kulumu rahmetimle cennete koyun, der. Adam:
– Ya Rabbi, beni amelimin karşılığı olarak cennetine koy, der.
Bu konuşma tam uc kez tekrarlanır. Bunun uzerine Ce­nab-ı Hak, meleklerine:
– Bu kuluma verdiğim nimetlerle yaptığı ibadetleri bir olcun, diye emreder. Melekler olcerler, kulun yaptığı beş yuz senelik ibadet ancak gozunun gorme nimetine karşılık gelir. Vucudunun diğer azaları şukursuz kalır. Bunun uzerine Allah, meleklerine:
– Verdiğim nimetlere karşı şukretmeyen bu kulu ateşe atın, diye emreder. Melekler kulu ateşe doğru suruklerler. O zaman kul:
– Ya Rabbi! Beni rahmetinle cennetine koy, diye yalvarır. Allah da meleklerine:
– Onu geri getirin, emrini verir. Kul İlÂhî huzura getirilir. Allah:
– Ey kulum, sen hicbir şey değilken seni kim yarattı, diye sorar. Adam:
– Sen yarattın ya Rabbi, der.
– Bu senden mi kaynaklandı, yoksa benim rahmetimle mi oldu?
– Benden değil, senin rahmetinle oldu.
– Sana beş yuz sene ibadet etme kuvvetini kim verdi?
– Sen verdin ya Rabbi.
– Diğer butun nimetleri kim verdi?
– Sen verdin ya Rabbi.
– Evet, butun bunlar Benim rahmetimle olmuştur; nihayet bunu anladın, seni de rahmetimle cennetime koyuyorum. Ey meleklerim bunu rahmetimle cennete koyun. Ey kulum sen bundan once guzel bir kuldun, buyurur ve onu cennetine koyar.
Sonra Cebrail AleyhisselÂm şoyle der:
– Ey Muhammed, gorduğun gibi her şey ancak Allah’ın rahmetiyle olmaktadır