Hz. Enes (r.a) anlatıyor: Medine dışında colde yaşayan birisi Hz. Peygamber'e (s.a.v) geldi ve:​

"Ey Allah'ın Resûlu! Kıyamet ne zaman kopacaktır?" diye sordu. Efendimiz (s.a.v):​

"Hay yazık sana, sen kıyamet icin ne hazırladın?" diye sordu. Adam:​

"Oyle fazla bir ibadet ve taatim yoktur, fakat ben Allah ve Resûlunu seviyorum" diye cevap verdi.
O zaman Efendimiz (s.a.v):​

"Sen sevdiklerinle beraber olacaksın" buyurdu. Oradakiler:​

"Biz de onun gibiyiz, bize de aynı mujde var mı?" diye sordular. Efendimiz (s.a.v):​

"Evet" buyurdu.​

O gun bu mujdeye o kadar cok sevindik ki, daha once boyle hic sevinmemiştik. (1)​

Biz, elimizde vakit varken o gunde gecerli olan bir sermaye biriktirmeye bakalım. Yuce Rabbimiz:​

"O gun mal ve evlatlar sahibine fayda vermez. Fayda verecek tek şey kalb-i selimdir." (2) buyuruyor.​

Kalb-i selim, Yuce Rabbini tanımış, O'nunla huzur bulmuş kalptir.​










affet beni allahım

Senin affın elbet coktur
Affet beni yuce Rabbim
Yalvarmaya yuzum yoktur
Affet beni yuce Rabbim​

İsyan ettim pek cok zaman
Perişanım halim yaman
Diliyorum senden aman
Affet beni yuce Rabbim​

Hesap soran KahhÂr sensin
Ayıp orten SettÂr sensin
Cok affeden GaffÂr sensin
Affet beni yuce Rabbim​

Hak borcum cok, odemedim
Gercek kulluk edemedim
Emrin uzre gidemedim
Affet beni yuce Rabbim​

Parcalandı yandı sine
Ağlasam da yuz bin sene
Umit kesmem senden yine
Affet beni yuce Rabbim​