Eski zamanlarda bir zat, seyahati sırasında cok ilginc bir olaya şahid olur.. Colde, eşkiyaların bir kervana saldırdıklarını, ne var ne yoksa zorbaca gasbettiklerini korkuyla seyreder uzaktan.. Biraz sonra bakar ki, soygun yapan eşkiyaların reisi bir kenarda abdest alıp, namaza duruyor.. Adam hayretlerdedir..Dayanamaz, namazdan sonra yanına varır ve sorar ona;

“Merak ve hayretler icindeyim” der..

“Yaptığın iş zalimce ve haram..Gunahlar icindesin..Sonra da kalkıp, o yaptıklarını men edenin huzuruna varıyorsun!
Bu nasıl iştir?”

Eşkiyaların reisi olabildiğince huzunlu, şu ilginc ve ibretli cevabı verir;

“ Ey yolcu! Ben yıllardır şeytana ve nefsime uyarak, Rabbimle aramda faraza 100 kapı varsa, 99 unu kapattım
İstiyorum ki hic değilse BİR KAPI ACIK KALSIN!”

Aradan zaman gecer, o zatın yolu, Kabe’ye duşer..Tavaf esnasında bir de bakar ki, yıllardır hic unutamadığı o eşkiya reisi de orada!.. Kabe’ye sarılmış, huşu ile dua etmekte, hıckırıklarla ağlamaktadır.. Yine hayretlerdedir o zat..
Yanına varır selamlar onu, kendini tanıtır ve sorar;

“Oradan buraya...Nasıl oldu bu iş? Nedir bunun hikmeti?”

Tebessum eder tovbekar adam ve ışıl ışıl gozleri, boynu bukuk der ki;

“Sana demiştim ya hani; Hic değilse BİR KAPI ACIK KALSIN O’nunla aramda..İşte ben, tum acizliğim ve samimiyetimle o kapıyı hep acık tuttum..Rabbim de rahmetiyle, muhabbetiyle lutfetti tum kapıları acıverdi..”

***
Unutmamali ki insan, icinde fucurun da potansiyelini barındırır, takvanın da...Kotuluğun de, Allah'a yakınlığın vereceği
erdemlerin de.. Cağımız cazibedar fitne asrı.. Nefis ve şeytan daim gunahlara sevketmede insanı.. Ve insan cok zayıf, cok aciz..
Hata edebilir, gunah işleyebilir.. Her ne durumda ve konumda olursa olsun insan, hic değilse bir kapıyı, namaz kapısını
daim acık bırakmalı..

“Ben gunahlar icindeyim, o huzura nasıl varırım” dememeli asla.. Samimi olsun yeter ki, bir sure sonra kıldığı namaz,
onu kotuluklerden alıkoyacaktır..Bırak hep acık kalsın o kapı..