En buyuk aşk acılarını ergenlerde goruyoruz. Cunku ergenler henuz kendi benliklerinin gelişimi aşamasındadırlar, ve “biz” olma cabasındaki kısacık ilişkilerinde dahi ayrılık yaşadıklarında, kurulum aşamasındaki biz ve beleri parcalanmış, bir sureliğine yok olmuş olur. Ergen bir daha kimseyi boyle sevemeyeceğini duşunur acı ceker, ancak cok değil bir kac hafta sonra bu acı soğur yok olur gider...
Yetişkinlerde de “Neden” sorusuyla başlar aşk acısı dedikleri. İsteği dışında ayrılma, ayrı kalma, terk edilme sonrası ortaya cıkar genelde. Aslında “Neden gitti, Neden ben, Neden boyle oldu...” gibi soruların tumu “Şimdi bendeki sen olmadan ben ne yapacağım?” sorusunun cevabını bulmaya yoneliktir aslında. Aşkın “benleri koruyarak biz olma cabası” olduğu tanımından yola cıkarsak, zihindeki “biz” in yıkılışı anlamına gelebilir ayrılıklar, ve derin bir acı hissine sebep olabilir.
Ancak aşk acısı kalıcı değildir. Ayrılık unutulmaz, aşkın acısı hafifler hatta yok olur gider. Cunku aşk zaten sabit bir duygulanım değildir. Aşk sevgiye donuşmuşse bir ilişkide, biten o ilişkinin acısı daha hissedilir olacağından yası da daha uzun surebilmektedir.
Aşk acısını sonlandırmak icin beklemek dışında ne yapılabilir?
Arda kalan eşyalara bakıp durmaktan vazgecmek
Acıp acıp eski gunlerdeki mesajları okumamak, fotoğraflara bakmamak
Arkadaşlara zaman ayırmak hatta yeni flortlere şans vermek
Geri donmesi icin yalvarmak yerine ona sizsiz hayatı deneyimleme şansı vermek
Sosyal medyadan ona gondermelerde bulunmamak

[h=2]Kocaeli Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]