Bediuzzaman Hazretleri anlatiyor ;

" Bir zamanlar Eskişehir hapishanesinin penceresinde oturmuştum.

Karşidaki lisenin genc kızları, okulun avlusunda gulerek raks ediyorlardi.

Onları, o yabancı Cennetlerinde cehennem hurileri hukmunde gordum.

Birden elli sene sonraki halleri bana gorundu.

Yani gecmişi gosteren sinemalar gibi, manevi ve hayali bir sinemada onların gelecekteki hayallerini seyrettim.

Onların sevincleri eleme, gulmeleri ağlamaya donmuştu.

O gulen altmiş kızdan ellisi toprak olmuş, kabirde azap cekiyordu.

On taneside yetmiş yaşına gelmiş, cirkinleşmişti.

Fakat, en yakınlari dahil herkez hayatlarını sefil bir şekilde yaşamiş oldukları icin onlara adeta tiksinerek, nefretle
bakıyorlardı.

Belki de onlarda kendi hallerini goruyorlardi.

Ben onlara ağladim "

**********************************
Kim bilir, nice insana elli, atmiş sene sonraki hali gosterilse, yarinki haline oturup şimdiden ağlayacak, belkide bir gecede
ihtiyarlayip şakaklari ağaracaktır. Akibeti unutmak, başa gelecekten kurtulmaya yetmiyor. Bu gunden iyi hazirlanilmali...