oncelikle onceki sorularıma cevap verdiğiniz icin teşekkur ederim. galiba ben kendimi tam olarak ifade de edemiyorum. kendimle cok fazla kavga ediyorum, kendimi eleştiriyorum. yapmamam gereken şeyleri yapıyorum, soylememem gereken şeyleri soyluyorum.nerde nasıl davranmam gerektiğini bilmiyormuşum gibi geliyor (o zaman daha cok kızıyorum kendime ve daha cok geriliyorum) en onemlisi de boyle davranınca insanlarda beni olduğumdan farklı olarak tanıyor. bana tavır alıyorlar (ya da ben oyle duşunuyorum). kimseye guvenemiyorum. aslında tam olarak bende kendimi tanımıyormuşum gibi geliyor. cok yoruluyorum.insanlardan korkuyorum.tanıdığım insanlarla mucadele etmek daha kolay geliyor bana. iyi niyetliyim. cocukluğumda da hep safsın seni kandırırlar şeklindeki telkinlerle buyudum. sanırım bu yuzden insanların beni kullanmasından korkuyorum. dedikleri şeyde doğru fazla empati yapıyorum ve fazla iyi niyetliyim ve bu yuzden de kullanılıyorum. kullanılmaktan korktukca da insanlardan kacıyorum. ilk iş gunu stresi cok yoğun bende. ama bunun sanırım en onemli sebeplerinden biri de insan ilişkilerimin korku uzerine kurulu olması. calışkanım ama bilmediğim bir ortam ve bilmediğim bir iş olunca cok kotu oluyorum. o ortam beni boğuyor. aslında ilk maaşımı alır almaz psikolojik bir destek almayı da duşunuyorum. maaş gunume daha cok var tabi o zamana kadar da sizin yardımlarınızla kendimi iyi hissedeceğimi duşunuyorum. sizi de hayran oldum bu arada işinizin yanında ayrıca buradaki sorulara da cevap veriyorsunuz. oysa ben şimdi hem ev hem iş nasıl yapacağım stresi de yaşıyorum. bu arada hayatımda ilk defa bu kadar icimden geldiği gibi yazdım birine. her şeyi olmasa da bir takım şeyi saklama gereği, eleştirilme korkusu yaşamadan yazabildim. size sarılmak geldi ayrıca icimden.