Eşime cok bağlıyım. Farkedebiliyorum. Onu hayattaki en buyuk servetim olarak goruyorum. O benim icin anne baba hatta cocuklarından daha once geliyor. Surekli onu memnun mutlu edecek seyler yapmaya calisiyorum. Onun istek ve ihtiyacları evde en once geliyor. Bir şey yapacaksam mutlaka ondan fikir alir sorarım.

Bu bağlılık nihayetinde onu ya da sevgisini kaybetme korkusunu da getiriyor.
Onu her yonuyle başarılı bilgili goruyorum. Kendimi ona layık gormuyorum. Kendimi beceriksiz ve başarısız buluyorum. Bu bağımlılığın arkasında bu nedenlerle birlikte biraz da aşırı korumacı bir ailede yetişen bağımlı birey olarak yetismemin etkisi var. Kendimi onun yanında guvenli ve guclu hissediyorum.

Yukarıda bahsettiğim durum hic te normal degil dimi? Ben de bu durumdan rahatsızım. Ve psikolojimi olumsuz yonde etkiliyor. Aslinda cok şey yaabilirim şimdilik aklima gelenler bunlar.
Ne der ne onerirsiniz arkadaslar?