kızlar benim 2 senelik ilişkim var. bugune kadar cok sorun yaşadık, hala yaşıyoruz. nedeni benim aşırı kıskanc olmam. sevgilim cok ilgili biri deildir, bu nedenle sanırım, başkasıyla ilgilendiğinde cok kotu krizlere giriyorum. işin garibi ona cok guveniyorum, birşey yapmayacağını biliyorum. benim kıskandığım şey karşısındaki insanla oturup konuşması, vakit gecirmesi. mesela yolda yururken bir kıza baksa bu kadar sinirlenmem! kimse beni anlamıyor, herkes guven sorunu zannediyor. halbuki alakası yok.

3 tane kendi yaşıtı kız kuzeni var. surekli de goruşuyorlar. başlarda cok takmıyordum, ama ozellikle son bi kac aydır nerdeyse goruşmesini yasaklıcam. tahammul edemiyorum. birlikte oturup bişiler yiyip icmelerine muhabbet etmelerine. hatta kuzeninin bebeği oldu. ta hamile olduğunu oğrenince icimi kemirmeye başladı. bebek kız olacaktı ve onu kucağına alıp opmesi sevmesi duşuncesi beni cileden cıkardı. bebek doğdu ve kucağına almıcaksın diyorum, duşunmek bile beni kotu yapıyor. ama sanki bebek erkek olsaydı, kıskanmazdım gibi geliyor. psikolojim bozuldu, kafayı yedim. icime de atamadım. hep ustune gittim. o da cok sıkıldı artık. tum bunları yaparken kendimce haklı olduğumu duşunuyorum. mesela sevgilimin doğum gunu vardı. kuzenleri hep bir gun oncesinden geliyor sanki sırf bana inat olsun diye! ben de onu goremediğim icin deli oluyorum. oysa onu oyle cok seviyorum ki, ilk ben kutlamak isterdim. bu sene onlem aldım ve arkadaşına kalmaya git dedim. o da garibim kabul etti. bu şekilde hallettik ama ben onların salonda birlikte oturmalarını bile kıskanıyorum. ama belirtmem gerekir ki, eğer ben orda olsam kıskanmam, hatta memnun olurum. ben uzaktayken dayanamıyorum! surekli "onlar orda mı geldiler mi" diye soruyorum gec cevap verdiği zaman.

bu arada bir yurtta tek kişilik odada kalıyorum ve hic arkadaşım yok. bu sanırım buyuk bir neden. ayrıca sevgilim zamanında onlar icin benden ayrılmıştı, onları hep bana savunmuştu, bu da bilincaltımda aşırı bi kıskanclık yaratmış olabilir. ama şu aralar ilginctir ki, hep benim yanımda ve bana daha cok değer verdiğini soyluyor.

neyse kızlar fazla uzatmıyım. biz ciddi duşunuyoruz, ama bu tavırlarla once kendime sonra sevgilime eziyet ediyorum. bu duygunun icine oyle girmişim ki, sanki asla rahat bir insan olamazmışım gibi geliyor ama elbet bi yolu olmalı. umarım yapı meselesi deildir. internette de benim gibi birini bulamadım. insanlar genellikle guven sorunundan dolayı kıskanıyor. lutfen bana yardım edin ne yapmalıyım şu 2 gundur kendimi tutuyorum ama şuan oturdum ağlıyorum mesela. onlar bi gece birlikte corbacıya gitmişlerdi o geldi aklıma. ben gidememiştim o saatte cıkamıcağım icin yalvarmıştım gitme diye ama gitmişti. kızlar duşunun şuan bu olayı hatırlayıp ağlıyorum.iyice kafayı yedim yani.


lutfen olumsuz bişey yazmayın, ben zaten kendimi duzeltmek istiyorum. tavsiyelerinizi bekliyorum.