Oncelikle merhaba demem gerekiyor sanırım.
Ben, 17 yaşında, henuz ergenlikten cıkamamış zavallı bir kızım.
Zamanında antidepresan kullanmış, yaşadığı sacma bir aşk acısından dolayı ilacları anında bırakmış ve bu aşk acısından da 32 ayda anca kurtulmuş basit birisiyim sadece. Girişi boyle yapmak istedim, biraz fikir sahibi olasınız diye...

Asıl sorunum şu ki; henuz bu yaşta cok fazla sorunum var. Bilhassa dış gorunuşum konusunda.
Rahatsızlığım yuzunden erkeklik hormonu daha fazla salgılanıyor, dolayısıyla vucudumun en alakasız yerlerinde dahi aşırıya kacan bir tuylenme var. Stresten dolayı gur ve kıvırcık saclarımın yarısını kaybettim ve kalan yarısı da bembeyaz oldu. Ustelik saclarım kıvırcık bile olmuyor artık, sadece dalgalı.
Cok fazla kilo kaybettim, rahatsızlığım yuzunden aldığım kiloları yavaş yavaş veriyorum ki 22 kilo verdim şimdiye dek. Vucudumda sarkmalar ve catlaklar gırla diyebilirim.

İşin ozu tum bunlar beni surekli evde kalmaya itiyor. Arkadaş edinmekten nefret ediyorum. Evlenmekten korkuyorum, yalnız olarak olmekten korkuyorum.
Dış gorunuş konusunda bu kadar yaralıyken dışarı cıkamıyorum.

Ağlıyorum, en iyi yapabildiğim şey bu. Psikolojik yardıma ihtiyacım olduğunu duşunuyorum fakat bu, psikologa ya da psikiyatriste asla gitmeyeceğim gerceğini değiştirmiyor.

Neden bu yazıyı yazdım bilmiyorum ama icimde kalmasından iyidir, birkac kişi bile olsa derdimi anlayacak kişilerin varlığı bana yetiyor.

Gececek, hepsi gececek umarım. Sadece umuyorum, inanmıyorum...

Teşekkurler, okuyan herkese...