Anneler gunu nasıl ortaya cıktı? Muslumanlar anneler gununu kutlayabilir mi? İşte detaylar...




Ayakları altında cennet olan annelerimize ithafen kutlanan anneler gunu nasıl ortaya cıktı ve İslam'da bu tur gunlerin kutlanmasının yeri nedir? Sizler icin araştırdık...

Anneler gunu nasıl ortaya cıktı?


Anneler gunu İlk cağlarından bu yana İştar, Kybele, Rhea ve daha bir cok yerel ve donemsel isimlerle analık, doğurganlık niteliğiyle on plana cıkmış ve doğanın uyandığı, yeniden doğduğu bahar mevsimi ile ozdeşleşmiştir.

Gunumuzden birkac yuzyıl once 1600′lu yıllarda İngilizler arasında “Mothering Sunday” adı ile, lent doneminin 4. Pazar gunu kutlamalar yapılmaya başlandı. İcinde bulundukları donemde zor koşullar altında yaşayan İngilizler bu ozel gunde izinli sayılırlar ve tum gunlerini evlerinde anneleri ile gecirirlerdi. Zamanla kilise festivali Anneler pazarı kutlamaları ile birleşerek, beraber kutlanmaya başlandı.

Anneler gunuyle ilgili ilk resmi kutlama onerisi, Amerika’da 1872 yılında Julia Ward Howe tarafından barışa adanan bir gun olarak tasarlandı. İlk defa Boston’da bir yuruyuş duzenlenerek kutlandı.1907 yılında Philadelphia’da Ana Jarvis, annesinin olum yıldonumu olan Mayıs ayının ikinci pazarının Anneler Gunu olarak kutlanması icin bir kampanya başlattı. Bir sene sonra Philadelphia?da kutlanan Anneler Gunu Ana Jarvis’in izleyenleri tarafından bakanlara, işadamlarına ve politikacılara ulaştırılarak ulusal olarak kutlanmaya başlandı. 1911 yılına gelindiğinde hemen hemen her ulkede kutlanmaya başlanmıştı. 1914 yılında ABD başkanı Wilson tarafından resmi bir acıklamayla Mayıs ayının ikinci pazarı Anneler Gunu olarak duyuruldu. Boylece Mezopotamya ve Anadolu uygarlıklarının binlerce yıl once başlattığı gelenek 20. yuzyılın başından itibaren dunya capında kabul gormuş oldu.

Muslumanlar anneler gununu kutlayabilir mi?


Senenin tek gununu Anneler Gunu ya da Babalar Gunu ilan etmek belki bir yabancı Âdetidir. Ama tumuyle de İslam’a aykırı duşen bir yabancı Âdeti de değildir. Belki, eksik bir Âdettir. Cunku İslam, senenin tek gununu değil belki hayatın tum gunlerini Anneler Gunu ve Babalar Gunu olarak ilan eder. Bu itibarla, dışarıdan gelen her şeyi, yabancıdan geldiği gerekcesiyle hemen reddetmek yerine, İslam’a uygun olup olmadığını incelemek, uygun yanı varsa almak, yoksa uygun hale getirerek duzeltip ıslah etmek gerekir diye duşunmek yanlış olmasa gerektir.

Anneler Gunu, Babalar Gunu, cocuğun yaş gunu, hanımla beyin evlilik yıl donumu,.. gibi daha ziyade dışarıdan gelme yabancı Âdetler, aslında iyiliklere vesile yapılabilecek Âdetlerdir. Bunların iceriğini İslam’a gore duzenleyip uygulamakta mahzur olmaz...
İslamî hayat zevksiz, neşesiz ve eğlencesiz değildir. Sınırı aşmamak, olcuyu taşmamak, israfa ve harama girmemek şartıyla İslamî hayatın da zevki, eğlencesi ve neşeli toplantıları olacaktır elbette. Nitekim Efendimiz (asm) Hazretlerinin doğumunu senelerdir kutluyoruz. Bu vesile ile toplantılar yapıyor, hayırlara vesile kılıyoruz. Kimse de İslam’da doğum gunu kutlaması yoktur demiyor. Cunku harama değil hayra vesile kılınıyor, gunah değil sevaplar işleniyor...
Bazılarındaki gibi yabancılardan gelen her şeyi hemen sahiplenmek nasıl yanlışsa, hemen karşı olmak da oyle yanlıştır. Doğru olanı, once bir incelemek, faydalı olanı almak, zararlı olana karşı olmak... İslam’ın bize makul telkini budur. Bu konuda Efendimiz (asm)’den fevkalade değerli ve duşundurucu muhteşem bir hatıra bize ışık tutup rehberlik etmektedir:
Sahabenin ileri gelenlerinden Temimdari, Şam’daki Hristiyanların kullandıkları zeytinyağı ile yanan bir kandili getirip Resulullah’ın Mescidi’nin tavanına asmıştı. Gorenler,
"Resulullah’ın Mescidi’ne Hristiyanların kilisesinde kullandıklarını mı asıyorsun?"
gibilerden sitemde bulunmuşlardı. Muslumanlar o gunlerde mescidi aydınlatacak kandili bilmiyorlardı. Yaktıkları hurma yapraklarıyla aydınlatıyorlardı mescidi. Akşam namazında mescide gelip de bir canak icindeki yanan fitilin kulsuz dumansız etrafı aydınlattığını goren Efendimiz (asm) Hazretleri tebessum ederek sordu:

Kim getirdi bunu mescidimize?

Temimdari, Şam’daki Hristiyanlardan alıp getirdi, dediler. Herkes bir azarlama beklerken O’nun eşsiz iltifatı şoyle oldu:

Temimdari! Sen bizim mescidimizi aydınlattın, Allah da senin kabrini aydınlatsın.

Daha carpıcı acıklamada da bulundu:

Faydalı şey Musluman’ın cebinden duşurduğu malı gibidir. Nerede, kimde bulursa hemen sahip cıkıp alır. Yeter ki o şey faydalı olsun, iceriğinde haram ve gunah bulunmasın... (bk. İbn Hacer, el-İsabe, II/18)
Mescid-i Saadet’e asılan bu kandil orneği, Islam’ın cağdaş anlayışını anlatan uygun bir ornektir.



Kaynak ; http://bedirhaber.com/haber/musluman...-mi-24602.html
__________________