İki ay once terk edildim. Ve ben bunu atlatamyorum yaşım 38. Artık sevmediğiniz soyluyor acıkca ama ben bir turlu kabul edemiyorum bunu ona karşı en ufak bir soğuma dahi olmuyor cok ozluyorum cok acı cekiyorum ve bundan kurtulmak istiyorum cunku bazen nefesim kesiliyor hic birşeyin anlamı yok yeni bir iş yapmaya başladım ona bile hevesim yok hayat bomboş anlamsız arıyorum konuşuyoruz ama ne yaptım ise ikna olmuyor artık bitti ve olmayacak diyor cok net bende ise ne gurur var ne bişey bazen oyle bir hÂle geliyorum ki yoldan gecen insanlara NEOLUR bana yardım edin diyesim geliyor bu kadar caresiz hissediyorum psikoloğa gittim fakat bir fayda si olmadı yas sureci imiş ve herkeste farklı olur muş falan bana benim durumumda olmuş olanlar ne tavsiye edersiniz?