Yapılan testler surekli negatif cıkmasına rağmen yine de kişi kendisinde aids var mı endişesi yaşıyorsa buna hiv veya aids fobisi denir. İnternetten bu konu ile alakalı siteleri takip ederler, uzmanlara başvururlar ve saplantılı bir tarzda test yaptırırlar. Testlerde %99.99 aids olmadıkları kanıtlansa da kişi acaba sorusunu surekli sorar ve akla gelebilecek her şeyden şuphelenir. Testler gelişmiş ve son teknoloji sistemler olsa bile kişi tatmin olmamakta, ya varsa diye hayatı yaşama tarzını ve iş performansı bozulmaktadır. İşi bozulur, hastalığı cağrıştıran bir meslekteyse işini bırakabilir.
Bunların hepsi hastalığın kişinin hayatında actığı yeni yaralardır ve yanlış kararlardır.
Bu şekilde olan yani bedeni sağlam aids olmayan fakat ruhsal sorunu olan olan insanlarla surekli karşılaşıyorum. İnsanlar caresiz, kaygılı, moralsiz bir şekilde seansa geliyorlar. Genelde de bu tarz kişiler kendileri cıkıp gelmiyor merkezimize.
Gelişmiş tanı merkezi olan arkadaşlarım bir terapist gibi onları buluyor, daha doğrusu aids fobisi olanlar laboratuardan cıkmadıklarından, yapılan testlerde zaten negatif olduğundan ilk psikolojik teşhisi o laboratuardaki arkadaşlarım koyuyor. Kişiyi olağanustu bir gucle bunun bir hipokondriyazis yani hastalık hastalığı olduğunu, psikolojik destek ve ilac tedavisi alması gerektiğini soyleyerek bana gonderiyorlar.
Aslında cinsellik insanın ihtiyacı olan yemek, icmek gibi bir şey. Bir şekilde coğu insan mutlaka her gun sex konusunu aklından geciriyor veya bir şekilde bu ihtiyacını gideriyor. Bir taraftan da temel icgudulerimizden de birisi, boyle yaratılmışız, format boyle.
Hayat kadınları maddi durumu iyi olan erkeklerin gozdesi olabiliyor. Haftada birkac tane değişik hayat kadınları ile beraber olan evli erkeklerde gordum. Hatta evlenmeyip cinsel hayatlarını yabancı uyruklu kadınlarla renklendiren arkadaşlar bile var. Hal boyleyken, cinsellik surekli gizli kapılar arkasında yaşanırken ne, nasıl oluyor da bazı arkadaşlar ben aids mi oldum diye laboratuar laboratuar dolaşıyor.
Prezervatif kullansa, hastalığın cinsel yoldan başka yolla bulaşması olmasa da ve sonuc negatif olsa da yine tatmin olmuyor, neden ?
Aids fobisi olan insanların ortak ozelliği oldukca hassas, duygusal ve sucluluk duyguları yoğun olduğunu gozlemliyorum. Bu kişilerde muthiş bir kaybetme korkusu var.
Elimdeki her şeyi kaybedeceğim, rezil olacağım, gencliğime yazık olacak, bu hastalığı eşime ve cocuklarıma bulaştıracağım diye kendilerini yiyip bitiriyorlar.
Ailemi hayal kırıklığına uğratacağım veya yaşamak istediğim ve zorluklarla sahip olduğum bir hayat var onu da kaybedeceğim diye kaygılı bir tarzda duşunuyorlar. 24 saat, ruyalara kadar ve eğer, şayet, nitekim, ya olduysam… diye bu duşuncelerden kurtulamazlar. Sağ olsun dr. google amcada bu hastalığa tuz-biber eker.
Cunku yarım dr. candan yarım imamda imandan etmez mi ?
Siz dr. musunuz veya bu iş bu kadar basit mi? Bu surec kafanızı karıştırır, cunku tıp cok komplexdir, aynı konu ile alakalı cok farklı goruş acıları olabilir ve konu ile ilgili inlerce sayfa kitap yazılabilir veya zaten yazılmıştır. Siz dr. değilken veya bu konunun profesyoneli değilken aldığınız internet bilgileri sizi ancak ve ancak hasta yani aids fobisi yapacaktır.
Aids fobisi olan insanlar bize geldiğinde genelde psikoterapi ve yetmezse ilac desteği yapıyoruz. Saplantılı, zorlantılı, kaygılı ve şupheci durumlarda kullanılan ilaclarımız var. İlaclar bence %80 iyi geliyor ve kişinin hastalığa yatırdığı enerjiyi hayata aktarmasını sağlıyor.
Psikolojik destek yaparken de kişilere şu soruyu soruyorum. Bu şekilde sizin gibi dunyada milyonlarca insan hayat kadınları ile defalarca beraber oluyor ama onlar buraya gelmiyor ama siz buradasınız, acaba neden?. Bu bir tesaduf mudur?

[h=2]İstanbul Psikiyatri uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]